Tweede voorstelling (in Vlaardingen)

De tweede voorstelling van De Mooie Onbekende wordt gespeeld in Vlaardingen. Van te voren bespreken we bij de koffie alle reacties die we in Rotterdam hebben ontvangen. Sommige reacties roepen op tot een verandering, andere reacties wijs ik van de hand. Ik stel de spelers voor om dit keer te proberen iets dieper te gaan, de tijd te nemen, meer rust in de voorstelling te brengen.

We hebben het tafelkleed niet bij ons, moeten ergens een kapstok lenen, maar uiteindelijk lukt het toch om ook op het kleine lijsttoneel de voorstelling er goed uit te doen zien. Ik spreek nog uitgebreid met de technice van het theater over een manier om beamerbeelden op De Mooie Onbekende te projecteren maar we komen er niet uit en niet tot een bevredigende oplossing. Dus besluit ik dit element maar helemaal weg te laten.

De voorstelling gaat mijns inziens erg goed. Het stuk krijgt een nieuwe diepte. Van tijd tot tijd voel ik dat er een schok door de zaal gaat. Het publiek is na afloop zelfs enigszins beduusd en stil. Het komt hier harder en heftiger aan dan in Rotterdam waar het publiek naar mijn idee meer blasé is en meer gewend is dan in Vlaardingen. Het enigszins gewijzigde einde van het stuk is sensueler dan in Rotterdam en ik ben opnieuw tevreden.