Tar: Creon vs Antigone

Een kort fragment uit een groter stuk van Jean Anouilh, de dialoog tussen Antigone en Kreon uit Antigone. Twee spelers, een eenvoudig maar mooi decor en mooie kostuums. Maar het kan me niet boeien. Het conflict is prachtig, de jonge rebelse vrouw die weet dat ze voor haar daden gestraft zal worden met de dood en die dood welbewust kiest, en de koning die zijn nichtje ter dood zal moeten brengen als ze volhardt in haar plannen.

Op zaterdag ben ik beland in de kleine zaal van theater Zuidplein waar de laatste avond van het Eenakterfestival plaatsvindt. De laatste avond, de laatste drie voorstellingen.

Het conflict tussen koning en nicht blijft in deze voorstelling kabbelen en het komt nergens tot een echte spanning tussen de twee spelers. De koning wandelt wat rond over de rand die het decor is, een soort kubistische kleine letter e die plat op de grond ligt en twee vierkanten vormt waarvan er één open is. In het open vierkant zit Antigone, op de letter loopt de koning, balancerend op de rand zoals de mannen uit Zie de mannen vallen van Hauser Orkater. (Zie de mannen vallen weten ze dan niet dat alleen een vrouw kan balanceren op de rand?) De koning is gedoemd tot vallen. Maar ook de voorstelling Creon vs Antigone valt. Valt tegen.