Eerste doorloop Dr Knock

Een eerste doorloop gaat altijd slecht maar laat gelijk goed aan de spelers en regisseur merken wat er allemaal nog moet gebeuren. Nadat ik op weg naar de repetitie verdwaal in Ommoord en iets te laat aankom geeft dat gelukkig niet want de sleutel van de repetitieruimte was er nog niet en er wordt nog koffie gezet. Dan starten we de doorloop die naar het einde toe steeds slechter gaat. De laatste scènes zijn het minst geoefend en de teksten het slechtst gekend. Toch slaan de spelers zich er doorheen en bereiken we na iets meer dan anderhalf uur de eindstreep. De lengte van het stuk is in ieder geval in orde.

Na de doorloop geef ik enige algemene aanwijzingen over het spel in het algemeen en geen enkele speler in het bijzonder. Ze moeten mijns inziens meer gebruik maken van de hele ruimte, in plaats van te dicht op elkaar te staan, ze moeten meer met hun stem doen, hoog en laag, zacht en hard, en, tenslotte, er moet meer ondubbelzinnig op het publiek gespeeld worden. De vierde wand moet worden geslecht. Genoeg te doen dus.