De Poel: Gelukkiger dagen

Het Eenakterfestival is afgelopen en de prijzen zijn verdeeld. Maar voordat het zover was zag ik nog alle andere voorstellingen in het festival van 2009, een goede editie met veel mooie voorstellingen. Op dezelfde avond waarop mijn groep speelde, de donderdagavond in het OT Theater speelden nog twee andere groepen. Over VZOD heb ik al geschreven maar voorafgaand aan onze voorstelling speelde De Poel een bewerking van Gelukkige dagen van Samuel Beckett onder de titel Gelukiger Dagen. Beckett heeft altijd gelijk schreef ik nog onlangs naar aanleiding van Krapps laatste band en ook bij deze bewerking werd het gelijk van Beckett bewezen.

In het oorspronkelijke stuk zit de hoofdpersoon Winnie ingegraven in een grote hoop zand. In het eerste deel tot haar middel, na de pauze tot haar nek. Haar man Willie loopt wat rond. De vrouw mijmert over gelukkige dagen en ook vandaag zal weer een gelukkige dag worden.

Regisseur René Roza heeft gekozen voor verhuisdozen en in plaats van omhoog, gaan de verhuisdozen naar beneden. Truike Reichert zit aan het begin ingebouwd in een kubus van verhuisdozen en eindigt liggend bovenop een veel kleiner aantal dozen, als op een baar opgebaard na haar dood. Nadeel van de bewerking tot een half uur is dat er erg veel tekst moet worden gezegd om het verhaal duidelijk te maken. Pauzes ontbreken en daardoor haakt het publiek op een gegeven moment toch af. Dan duurt zelfs een half uur lang. Aan de spelers ligt het niet, die spelen mooi, maar de tekst van Beckett wordt geen recht gedaan.