Het Nieuwe Werk: Ella

En dan is er een voorstelling die alles heeft en uiteindelijk het festival wint: Ella van Het Nieuwe Werk. Zes mannen spelen samen Jozef, de zoon van Ella, die uitgedost is als zijn moeder en aan het publiek het verhaal van haar leven speelt/vertelt. Een monoloog van Herbert Achternbusch die door de regisseur Francien Schraal net als in het geval van Open Huwelijk is opgesplitst naar meerdere spelers.

Het is een tragisch verhaal over een mislukt leven van een vrouw die gek geworden is of dat misschien al was maar in dat geval in ieder geval zonder enig respect is behandeld. Ella wordt geslagen, misbruikt, gevangen gezet en soms moet ik denken aan de rol van Rosel in mijn eigen stuk.

De zes mannen spelen allen erg intens in een decor van hooibalen en koffiekopjes. Ze doen een dansje als kippen (het verhaal speelt zich af in of bij een kippenhok), zingen en eentje speelt op de mondharmonica. Ook de vormgeving is prachtig, alle zes mannen dragen ongeveer hetzelfde (voorgeschreven in het script van Achternbusch), een schort, een soort van lange witte onderbroek, geitenwollensokken en kippenveren onder een band in het haar.

De terechte winnaar van het Eenakterfestival 2009.