Het licht en de waarheid

Soms ontstaan de vreemdste verbanden. Op zaterdag ga ik naar de voorstelling Onderbuikblues van het rotheater. Mooi gespeeld en een intrigerend verhaal van een man in de metro die scheldt op de wereld om hem heen. Ik ben niet totaal onder de indruk, vind dat Peter Handke wat meer met het rode potlood in zijn uiteindelijke tekst had kunnen strepen. Aan het einde van het stuk komt een vrouw in onderjurk op met een meer dan manshoge brandende lucifer die in haar tekst de man in zekere zin ongelijk geeft. Hij strijdt tegen de lelijkheid maar is zelf lelijk. Ze wekt de suggestie de waarheid en het licht te zijn. Tenminste dat is mijn associatie. Maar ik ben niet zeker.
De volgende dag ben ik in het Gemeentemuseum in Den Haag. Hopend op gratis toegang in verband met het museumweekend, blijkt genoemd museum niet deel te nemen aan dit evenement. Voor mij niet echt erg, want ik heb een museumjaarkaart, voor mijn vrouw moet betaald worden. Gelukkig was het parkeren gratis. Op de tentoonstelling Courbet en de naakte waarheid maak ik een foto van mijn vrouw. Ik loop een aantal zalen verder over de tentoonstelling vol vrouwelijke naakten tot ik het me realiseer. Op het schilderij dat ik zojuist gefotografeerd heb staat een vrouw die een lamp omhoog houdt. Ik loop terug. Ik lees het bordje naast het schilderij. De Waarheid.