De Boskoopmonologen: De busrit

De volgende ochtend reis ik in mijn trouwpak naar Alphen aan den Rijn voor de officiële opening van het Oude Routes, Nieuwe Wegen-project. In het nieuwe gemeentehuis wordt iedereen ontvangen om vervolgens per bus langs een aantal billboards te rijden waarop de foto's zijn tentoongesteld die voor de fotowedstrijd zijn gemaakt. In de bus houdt één van mijn spelers, Ben van Leeuwen die Chris speelt, zijn monoloog en mag ik het eerste exemplaar van het boekje dat gemaakt is van alle vijf monologen uitreiken aan de commissaris van de koningin van Zuid-Holland. Ik moet vragen wie dat is want ik weet niet hoe die er uit zit. Ik vraag het aan een hoge piet van Kunstgebouw en de man blijkt schuin voor hem te zitten. Ik hoop maar dat hij het niet gehoord heeft. Als ik hem het boekje later geeft laat hij daar, als dat wel zo is, in ieder geval niets van blijken. Ik vind het een beetje een saaie man, een kantoormens als ieder ander. Geen kleurrijke figuur als de burgemeester van Rotterdam of een Vonhoff of een Wiegel.
We stappen uit de bus in Boskoop, gaan niet door naar het officiële gedeelte in Alphen. Ben en Paul lopen naar het station waar Ben zijn monoloog nogmaals moet doen. Ik loop naar Henk en Anton die bij het gemeentehuis staan.
Gelukkig zijn er een vijftal toeschouwers als Henk aan de eerste monoloog begint. Hij doet het prachtig, verstild. Als Anton later dezelfde monoloog doet zijn ook twee schrijvers van de partij, de andere twee schrijvers zaten in de bus en gaan op een andere dag zien hoe het project geworden is. Later op de middag zie ik nog drie andere monologen op de boerderij van Ans Verkleij, ik deel bloemen uit aan iedereen en rijd tevreden terug naar Rotterdam voor de tweede voorstelling van Narisk.