Het carillon van de universiteit speelt Ne Me Quitte Pas van Jacques Brel als ik mijn fiets uit de stalling haal. Vroeger, toen mijn kantoor nog op de vijfde verdieping was, luisterde ik tussen de middag vaak naar het carillon. Nu we verhuisd zijn naar de zeventiende zitten we net te hoog om het goed te kunnen horen. Er zijn mensen die zich ergeren aan het carillon. Die blijkbaar liever in stilte lunchen. Ik ben niet zo iemand. Ik vind het tot de folklore van deze universiteit behoren. Het carillon is ons in 1969 door de gemeente geschonken en blijkbaar zijn er nog steeds enthousiastelingen die de moeite nemen het iedere dag te bespelen. Geen standaard muziekje op ieder uur, nee, live muziek door een echte beiaardier. Dit keer dus Ne Me Quitte Pas van Jacques Brel. Duizend keer gehoord, vind ik het nog steeds mooi, en zelfs, en dat verbaast me nog het meest, door het carillon. Vaak worden er populaire deuntjes gespeeld die ik niet vind passen bij het geluid en de klankkleur van een carillon. Dit nummer past wonderwel. Zacht melancholiek getinkel van belletjes doet me mijmeren over verloren liefdes, een dode geliefde, geheime liefdes en verboden liefdes.
Het carillon van de universiteit speelt Ne Me Quitte Pas van Jacques Brel als ik mijn fiets uit de stalling haal. Vroeger, toen mijn kantoor nog op de vijfde verdieping was, luisterde ik tussen de middag vaak naar het carillon. Nu we verhuisd zijn naar de zeventiende zitten we net te hoog om het goed te kunnen horen. Er zijn mensen die zich ergeren aan het carillon. Die blijkbaar liever in stilte lunchen. Ik ben niet zo iemand. Ik vind het tot de folklore van deze universiteit behoren. Het carillon is ons in 1969 door de gemeente geschonken en blijkbaar zijn er nog steeds enthousiastelingen die de moeite nemen het iedere dag te bespelen. Geen standaard muziekje op ieder uur, nee, live muziek door een echte beiaardier. Dit keer dus Ne Me Quitte Pas van Jacques Brel. Duizend keer gehoord, vind ik het nog steeds mooi, en zelfs, en dat verbaast me nog het meest, door het carillon. Vaak worden er populaire deuntjes gespeeld die ik niet vind passen bij het geluid en de klankkleur van een carillon. Dit nummer past wonderwel. Zacht melancholiek getinkel van belletjes doet me mijmeren over verloren liefdes, een dode geliefde, geheime liefdes en verboden liefdes.
Reacties