Scabreuze versjes
Het is fascinerend en wonderlijk hoe het geheugen werkt. Vandaag doken ineens een aantal scabreuze versjes op in mijn hoofd. Ik herinner me ze van vroeger. Ik heb geen idee waar ze vandaan komen en van wie ik de teksten geleerd heb. Maar voor ik ze vergeet in de mist der tijd reproduceer ik ze hier.
Op een bed met stalen veren
Lag de cowboy met zijn vrouw
Hij wou het eens proberen
Maar het gaatje was te nauw
en:
Kut, zei de graaf en hij sprong op 't wief
Au, zei de vrouw, wat neukst dou stief
Dat mot, zei de edelman
Anders kom'n 'r geen kind'ren van
De laatste moet met Gronings accent uitgesproken worden, anders werkt het niet.
Op een bed met stalen veren
Lag de cowboy met zijn vrouw
Hij wou het eens proberen
Maar het gaatje was te nauw
en:
Kut, zei de graaf en hij sprong op 't wief
Au, zei de vrouw, wat neukst dou stief
Dat mot, zei de edelman
Anders kom'n 'r geen kind'ren van
De laatste moet met Gronings accent uitgesproken worden, anders werkt het niet.
Reacties
groeten Hans
lag Jansen met zijn vrouw
hij wou t eens proberen
maar t gaatje was te nauw
na 10 minuten drukken
had hij m er eindelijk in
na 9 maanden wachten, had hij een heel gezin
Hup zee de boer en sprong op t wief.
Au, zee t wief, wat dust dat stief
Joa, zee de boer, dat mot wel wief,
Aanders krigst gain kind in t lief.
NN