Terug

Ik ben terug van vakantie en moet nog wennen. Wennen aan Nederland. Meer dan twee weken mooi weer in Italië en onmiddellijk als we terug zijn begint het in Nederland te regenen. Nederland is kil en koud, modern en lelijk.
Gisteren waren we op de verjaardag van mijn schoonvader in een prachtig kerkje in Schokland, maar de eenvoud van zo'n protestants kerkje is toch niet te vergelijken met de pracht en praal van de katholieke kerken, kathedralen en basilieken in Toscane en Umbrië. Vooral de San Pietro in Perugia heeft grote indruk op me gemaakt. Een duister hol, van onder tot boven beschilderd.
De hele zondag strijk ik het strijkgoed en kijk naar de vallende regen buiten. In Schokland schijnt de zon maar daar is het weer gewoon appeltaart en bitterballen. Het leven was niet gemakkelijk op Schokland voordat het in 1841 werd ontruimd op last van koning Willem III. Kinderen hoefden niet naar school, maar moesten al vroeg werken voor de kost.
Kopjes koffie, kerken, het weer, het eten, alles was heerlijk in Italië. Daardoor lijkt het alsof het leven daar alleen maar makkelijk was. Terug in ons eigen huis is alles weer gewoon en als altijd. Een vlak land. Mijn vlakke land, het land waar ik geboren ben. Maar het is weer even wennen.