Scabreuze versjes

Het is fascinerend en wonderlijk hoe het geheugen werkt. Vandaag doken ineens een aantal scabreuze versjes op in mijn hoofd. Ik herinner me ze van vroeger. Ik heb geen idee waar ze vandaan komen en van wie ik de teksten geleerd heb. Maar voor ik ze vergeet in de mist der tijd reproduceer ik ze hier.

Op een bed met stalen veren
Lag de cowboy met zijn vrouw
Hij wou het eens proberen
Maar het gaatje was te nauw

en:

Kut, zei de graaf en hij sprong op 't wief
Au, zei de vrouw, wat neukst dou stief
Dat mot, zei de edelman
Anders kom'n 'r geen kind'ren van

De laatste moet met Gronings accent uitgesproken worden, anders werkt het niet.

Reacties

Anoniem zei…
ja ik weet het nog, ik weet zelfs waar we het steeds zongen (want het was een lied) keihard inder een tunnel in onze stad zodat iedereen het kon horen Choqueren heet dat nu
groeten Hans
Anoniem zei…
Op een bed van stalen veren
lag Jansen met zijn vrouw
hij wou t eens proberen
maar t gaatje was te nauw

na 10 minuten drukken
had hij m er eindelijk in
na 9 maanden wachten, had hij een heel gezin
Anoniem zei…
Het versje van de graaf ken ik in het Gronings en luidt:
Hup zee de boer en sprong op t wief.
Au, zee t wief, wat dust dat stief
Joa, zee de boer, dat mot wel wief,
Aanders krigst gain kind in t lief.

NN
Anoniem zei…
Deze herinner my van de lagere school ca1955.het ging zo:Op een bed met stalen veren lag pietje met zyn vrouw. Hy wou t eens proberen,maar t gaatje was te nauw,en naar heel Lang,Lang prutsen kreeg Hy m er eindelyk in en 9 maanden later had ie een heel huisgezin.
Unknown zei…
O ja gezongen op de wys van 'the yellow rose of Texas

Populaire posts