Schoolvoorstelling

Na zestien weken is het zover. De voorstelling. Als ik 's ochtends aankom ontbreekt één van mijn spelers. Een andere die ook ontbreekt, had ik sowieso al niet meer verwacht, ze is bij elke dramales ziek en speelt al geen rol meer in het stuk. Maar het meisje dat de presentatrice van de talentenjacht speelt had ik eigenlijk wel verwacht. Maar ze heeft zich keurig ziekgemeld dus daar is niets aan te doen. De jongen die De Vader speelt wil ook de rol van Presentator op zich nemen dus die rol geef ik aan hem.

Van de skvr heb ik de theaterkist laten komen en ondanks protesten van "ik ga me niet omkleden" is iedereen al snel aan het graaien in de grote koffer en verkleed zich. Het meisje dat de Verteller speelt en de hele periode moeilijk heeft gekeken en gezegd dat ze er niks aan vindt verkleed zich en toont dat ze nu toch echt wel lol heeft in het geheel. Ze wil nu plotseling haar tekst op papier om zich zekerder van haar zaak te voelen. Een wonderlijk maar begrijpelijk proces. Helemaal verbaasd was ik toen ze mij aan het einde namens allen bedankte voor mijn lessen.

Ik heb een bewerking gemaakt van de film Little Miss Sunshine over een meisje dat samen met haar familie op weg is naar een talentenjacht. Ik heb het verplaatst naar Nederland en de talentenjacht is in Barcelona. De tussenliggende scènes hebben de spelers zelf gemaakt en geïmproviseerd. De voorstelling is aan de trage kant, de overgangen tussen de scènes gaan niet flitsend genoeg, de voorstelling duurt te lang, sommige teksten zijn onverstaanbaar, maar over het algemeen is het een groot succes.

Het meisje dat De Moeder speelt klaagde van te voren dat onze voorstelling saai zou zijn en dat ik alle leuke scènes had geschrapt. Welke scènes dat dan waren? vroeg ik. Daarop wist ze geen antwoord maar er zou zeker niet gelachen worden. Daarin blijjkt ze ongelijk te hebben. Er wordt veel gelachen.

De tweede voorstelling stuur ik de Verteller wat extra aan van achter de coulissen zodat de vaart er meer in zit. Daardoor gaat de voorstelling nog beter en ook de 1ste en 2e klassers vinden het erg leuk en opnieuw wordt er hard en veel gelachen.

Ik ben meer dan tevreden. Mijn spelers hebben me positief verbaasd met hun inzet en spelplezier. Volgende week begin ik aan de tweede groep derdeklassers. Ook met hen ga ik een voorstelling maken. Ik ben benieuwd.

Op de terugweg naar huis kom ik bij het oversteken van een zebrapad de jongen die De Boef speelde en de jongen die De Danser speelde tegen. "Het was goed, hè, meneer?" zegt De Boef. "Jullie waren geweldig," zeg ik. "Bedankt!"