Reading Tot het einde

Er zijn een man of acht bij mijn reading aanwezig. Een klein groepje. We spelen het stuk zoals we het geoefend hebben. Het is reuzespannend. Maar achteraf ben ik blij dat ik dit georganiseerd heb. De reacties zijn ondanks de vele kritiekpunten goed. De figuur van de man, de Zanger, in het stuk kan beter uitgewerkt worden. De vrouwen zijn duidelijk veel meer uitgewerkt. De eindmonoloog van de Actrice vinden sommigen te lang. Moet het pistool geen mes zijn?

De belangrijkste vraag is wat het stuk met mezelf te maken heeft. Ik heb niemand vermoord maar ken wel de liefde voor twee vrouwen, iets wat ik in mijn studietijd aan den lijve heb meegemaakt. Al pratend en nadenkend kom ik wel tot de essentie van het stuk die ik in het vorige blog al neerschreef: iedereen schept zijn eigen waarheid.

Ik schrijf alle punten die genoemd worden op en weet dat ik hier mee aan de slag moet. Maar mijn gevoel is goed. Ik kan verder op de ingeslagen weg.