Eenakterfestival: zondag

Op zondag ga ik naar het Eenakterfestival om Astrid van der Laar te zien. Ze heeft met haar groep Drift het Eenakterfestival van Vlaardingen gewonnen en daarom mag Drift de voorstelling nog eens laten zien in Rotterdam.
Eerst praat ik met de Schrijvende Arts over mijn Lady Macbeth. Hij had gehoopt van mij het definitieve antwoord op al zijn vragen rondom Lady Macbeth te krijgen en is teleurgesteld. Misschien had ik het stuk toch nog meer naar mijn hand moeten zetten, nog meer moeten moderniseren zoals de Monologenschrijfster me zei. Eigenlijk volledig had moeten herschrijven.

Peper en Zout
Daarna zie ik de voorstelling Peper en Zout die buiten mededinging aan het festival meedoet. Die is geweldig. Geregisseerd door Sylvia Weening spelen Elard Pijnaken en Astrid van der Laar een blinde man en een vrouw uit de Oekraïne die overdag in een bakkerswinkel werkt en 's avonds als prostituée bijverdient. Simpel en doeltreffend is de voorstelling, met weinig requisieten en bijna geen decor. Een brood in de oven staat met krijt op de achterwand getekend om de bakkerswinkel aan te geven. Een spotje suggereert het licht van een straatlantaarn in de nacht.

Vredevorst
De tweede voorstelling is Vredevorst van Hoogspanning, een groep waar ik nog nooit eerder van had gehoord en die zo te horen nogal wat fans in de zaal hebben zitten die om alles wat de moeder in het stuk doet hard moeten lachen, zelfs als er mijns inziens niets te lachen valt. Er wordt door de twee vrouwelijke spelers redelijk goed gespeeld,de dochter vind ik erg krachtig maar het stuk duurt te lang, er wordt veel herhaald en te veel uitgelegd. Het idee is grappig, een overangstige moeder die haar kind wil beschermen, maar de grap wordt te ver doorgevoerd naar mijn smaak.

Goedemorgen, schat
Het laatste stuk is van Nemesis,een groep die ik zelf ooit ook eens heb geregisseerd. Dit is de debuutregie van Paula van Leijden en ze heeft het stuk Goedemorgen, schat gekozen, een stuk dat mijns inziens niets te maken heeft met het thema van het Eenakterfestival dat dit keer het Koningshuis is. Wat mij betreft geeft dat natuurlijk niks, ik had zelf ook niets met het thema. Tijdens de regieworkshop van het Eenakterfestival heb ik het stuk al gelezen en omdat het een stuk is met een echte clou is dat voor het kijkplezier een beetje jammer. Daardoor valt me wel iets op in het stuk dat niet klopt volgens mij. Maar ook hier wordt goed gespeeld, beter nog dan bij het vorige stuk. Het stuk is komisch en de spelers weten dat goed te brengen. Ik verbaas me alleen over Ester van Tol die de vrouw speelt, dat ze zich zo vaak verspreekt. De man is erg sterk als de man die na een nacht wakker wordt in een vreemd bed met een vreemde vrouw. Langzamerhand wordt het stuk steeds gekker, maar het blijft een goed geacteerd niemandalletje.