Artemis: Vakman

De voorstelling komt moeilijk op gang. Het lijkt er op of de spelers aan het improviseren zijn en de weg in de voorstelling nog moeten zoeken. Het zijn wel geweldige acteurs. Pas als Vakman (Fabian Jansen), de titelrol van het stuk, ten tonele verschijnt begint het stuk te lopen. Dan wordt ook het verhaal duidelijk. Daarvoor is het stuk nogal fragmentarisch met hele mooie momenten.

Vakman is een kunstenaar, hij gaat sterven en heeft zijn drie beste vrienden uitgenodigd om alledrie hun slechtste kunstwerk mee te nemen om te verbranden. Wat volgt is een interessant spel over kunst. Van wie is een kunstwerk? Van de kunstenaar of van de eigenaar? Mag je een kunstwerk vernietigen? Is succesvol zijn belangrijk? Wat uiteindelijk uitmondt in de rituele verbranding van kunst en de schepping van een nieuw kunstwerk dat Vakman zichzelf toeëigent door het te ondertekenen.

Mijn Jongste Dochter wordt tijdens deze jeugdvoorstelling uitgenodigd om met één van de spelers op het toneel te dansen. We zitten op de eerste rij. Ze vindt het verschrikkelijk maar slaat zich er dapper doorheen. Als klap op de vuurpijl ontvangt ze ook nog een natte zoen op de wang van Stefaan Degand,die een prachtige rol speelt gebaseerd op de schilder Francis Bacon. Bert Luppes speelt een betweter die iedereen de les wil lezen.

Ook lopen voortdurend twee technici (techniekers op zijn Vlaams) rond die de lampen bedienen, soep maken, asbakken aandragen voor als er gerookt wordt en door de scène heen lopen zonder zich te storen aan de druk gebarende en sprekende acteurs.
Een mooie en intrigerende en rauwe voorstelling.