Irène Némirovsky: David Golder
Een paar jaar terug werd de vergeten schrijfster Irène Némirovsky herontdekt door de posthume uitgave van haar boek Storm in juni. Eén van haar twee dochters heeft het boek gereconstrueerd uit de nagelaten notities van de Joodse schrijfster die in de oorlog werd gedeporteerd en in 1942 stierf in Auschwitz. David Golder is uit 1929 en was toen een groot succes, in 1930 werd het bewerkt tot een theaterstuk en verfilmd. De uitgave in de serie Livre moderne illustré vind ik in het leeskabinet, tezamen met een ander boek, Deux uit 1939. Samen kosten de twee boeken 1 euro en in allebei de boeken zit een artikel uit het NRC Handelsblad. Het ene gaat over de gedroomde biografie door haar dochter en over de vertaling van David Golder uit 2006, het andere artikel gaat over de vertaling van Storm in juni.
Ik begin met het oudste boek. Met plaatjes. David Golder is een oude Joodse oliehandelaar, een hardvochtige en kille man die leeft om geld te verdienen. Geld dat hem afhandig wordt gemaakt door de twee vrouwen in zijn leven, zijn echtgenote Gloria en zijn dochter Joyce. Alle drie de personages zijn beslist onsympathiek maar toch leef je uiteindelijk mee met de oude man, vooral als hij ziek wordt en al zijn geld verliest in een faillissement. Zonder geld is hij nog eenzaamer dan hij al was en bijna helemaal alleen in het gezelschap van een vrekkige oude man. Tegen beter weten in en ondanks zijn dodelijke ziekte vat hij zijn beroep weer op om zijn leugenachtige en geldverkwistende dochter te plezieren. Zijn einde op een Grieks stoombootje, vlakbij de plek in Rusland waar hij ooit werd geboren en begon, in gezelschap van een jonge man die, net als hij vroeger, het geluk wil zoeken in Europa, is van een intens diepe tragiek.
Ik begin met het oudste boek. Met plaatjes. David Golder is een oude Joodse oliehandelaar, een hardvochtige en kille man die leeft om geld te verdienen. Geld dat hem afhandig wordt gemaakt door de twee vrouwen in zijn leven, zijn echtgenote Gloria en zijn dochter Joyce. Alle drie de personages zijn beslist onsympathiek maar toch leef je uiteindelijk mee met de oude man, vooral als hij ziek wordt en al zijn geld verliest in een faillissement. Zonder geld is hij nog eenzaamer dan hij al was en bijna helemaal alleen in het gezelschap van een vrekkige oude man. Tegen beter weten in en ondanks zijn dodelijke ziekte vat hij zijn beroep weer op om zijn leugenachtige en geldverkwistende dochter te plezieren. Zijn einde op een Grieks stoombootje, vlakbij de plek in Rusland waar hij ooit werd geboren en begon, in gezelschap van een jonge man die, net als hij vroeger, het geluk wil zoeken in Europa, is van een intens diepe tragiek.
Reacties