Hugo Claus: Het jaar van de kreeft

Ik schreef korte tijd geleden, naar aanleiding van de dood van Hugo Claus, dat ik Het Jaar van de Kreeft nog eens wilde herlezen. Dat heb ik nu gedaan. Het verbaasde me hoe weinig ik me van het boek heb herinnerd.

Het boek gaat over de hopeloze liefde van de kapster Toni en de geslaagde man van de wereld Pierre. Hij vind haar niet bepaald knap, integendeel, maar wordt steeds opnieuw tot haar aangetrokken. Zo vindt een voortdurende kreeftengang plaats, achteruit, weg van elkaar. Toni heeft als sterrenbeeld kreeft en heeft daardoor een sterk verlangen naar het verleden, naar gebondenheid en kan niet zonder een man. Daarmee drijft ze Pierre tot wanhoop. Pas als Toni door kanker sterft realiseert hij zich dat hij ook terugverlangt naar het verleden, naar het leven met haar.

Seks is belangrijk in het boek. Toni is frigide en kan niet genieten van seks, Pierre doet alles om haar toch tevreden te stellen, iets wat hem slechts gedeeltelijk lukt. Terwijl je verwacht dat Toni ten onder zal gaan aan drank en drugs (een niet-benoemd wit poeder dat ze de hele tijd neemt) wordt ze uiteindelijk slachtoffer van een kanker die ontdekt wordt als dokter Cor haar aan haar vrouwelijkheid onderzoekt.

Niet echt een indrukwekkend boek, vind ik nu. Het leest lekker weg, maar heeft iets van een niemandalletje, een melodrama, een slechte film.

Foto: Rutger Hauer en Willeke van Ammelrooy in de verfilming van Het Jaar van de Kreeft, de debuutfilm van Herbert Curiël