Black Lips

Van te voren wordt gewaarschuwd dat we bij de Black Lips te maken hebben met halfnaakte mannen die kotsend tussen de rondvliegende kippen over het podium rondbanjeren. Dat valt enigszins mee. Wel maken de Black Lips vuige en vette rock&roll. Simpele melodieën, twee gitaren, een bas en drums. Meer heb je niet nodig. Good bad, not evil heet hun laatste cd, de titel ontleend aan een nummer van the Shangri-La's, het nummer Give him a great big kiss. Ik geniet van de onmiddellijk meezingbare refreinen en laat me meevoeren met de dampende en stampende rock&roll-trein. De gitarist lijkt weggelopen uit The Clash en zijn gebit glimt alsof het van goud is. De bassist/zanger zou daarentegen een lid van The Allman Brothers Band kunnen zijn, met een grote snor onder de neus en een houthakkershemd aan. Tijdens het optreden wordt nog rustig gediscussieerd over wat het volgende nummer zal zijn, maar de vaart in het optreden wordt niet verloren. Het publiek deint vrolijk mee met de aanstekelijke liedjes. Een echte feestband.

Na het optreden loopt de zanger/gitarist vlak langs me. Hij is minstens twee koppen kleiner dan ik en valt nauwelijks op tussen het publiek. Aanknopingspunt is de kapiteinspet die hij tijdens het optreden ook op had. Ik geef hem een compliment. "You gave a wonderful show!" Zijn even te voren strak voor zich uit kijkende gezicht licht op en glunderend loopt hij verder.

Luister d.m.v. de widget hieronder naar fragmenten van The Black Lips: