RO Theater: Onschuld

Twee asielzoekers staan op het strand en zien een vrouw die zich uitkleed en verdwijnt in de golven. Moeten ze haar gaan redden of laten gaan? Ze praten, vragen zich af wat de gevolgen zullen zijn en laten de vrouw daardoor verdrinken. Vraag is nu of zij schuldig of onschuldig zijn aan de dood van deze vrouw die waarschijnlijk zelf de dood gewild heeft. Dat is het startpunt van de voorstelling Onschuld van het Rotheater, geschreven door Dea Loher. Het stuk vertelt in verschillende korte scenes de verhalen van een groot aantal mensen. Net zoals ik het moeilijk vond de inhoud van het stuk Datsja van Powerboat weer te geven, vind ik het opnieuw moeilijk de inhoud van dit stuk weer te geven.

Er is een mevrouw Havezat die bij mensen aanbelt die hun kind verloren hebben om schuld te bekennen als de moeder van de moordenaar van hun kind, prachtig gespeeld door Sylvia Poorta die na jaren afwezigheid gelukkig weer terug is bij het Rotheater. Er is de moeder van Rosa die pompbediende wil zijn om haar leven met een knal te kunnen beeindigen als ze er genoeg van heeft. Er is het blinde meisje Absoluut dat als paaldanseres werkt en bekeken wil worden. Tenslotte is er de filosofe Ella die het boek De Onbetrouwbaarheid van de Wereld heeft geschreven.

Allen leven ze zoals alle figuren in alle stukken die Alize Zandwijk regisseert aan de rafelrand van de maatschappij. Een onnavolgbaar maar ongelooflijk prachtig stuk. Wie het nog wil zien moet naar Brussel, maar wie weet wordt het na dit succes nog hernomen.