Blokhoofd # 21

Het zit erop! De laatste voorstelling is gespeeld. Op een zonnige middag is het heel anders. De invallende duisternis die zijn invloed deed gelden tijdens de avondvoorstellingen is nu afwezig. Er wordt veel gelachen en volgens mij komt de sfeer over. Tijdens de polonaise aan het einde haken meer bezoekers in dan anders. Ik heb het idee dat de spelers sneller spelen dan normaal. Minder pauzes nemen.
Mijns inziens is de voorstelling van zaterdagavond de beste, er kan tenslotte maar een de beste zijn. Niet dat dit middagpubliek een slechte voorstelling ziet. De scene waarin Teun Jacques Brel zingt is dit keer de beste van alle vier de keren. Maar zo hebben de anderen weer op andere avonden hun hoogtepunt. Vender's "Verbeter jezelf in vijf minuten" was mijns inziens op zaterdagavond het beste, ondanks dat hij de titel van het "Lied van de grote wijsheid in India" vergat te noemen. Aan het einde laat ik de telefoonbel langer overgaan dan de andere keren. Benieuwd of iemand in het publiek deze keer dan toch de telefoon gaat opnemen. Maar zelfs na acht, negen keer staat nog niemand op. De barriere is te groot. Niemand durft.
Ik heb in de afgelopen dagen met diverse bezoekers gesproken. Sommigen waren bang dat ze mee moesten doen. Anderen waren bang dat ze gestraft werden voor het opeten van een winegum. De spelers speelden met de grens tussen spelers en publiek. Sommige mensen vonden de voorstelling beklemmend, anderen vonden de voorstelling niet beklemmend genoeg.
Maar al met al voel ik me tevreden als ik over een zonnige en warme Maasboulevard naar huis fiets. Op naar de volgende voorstelling: Blankenberge!