Dronken mannen

Tegelijk met het rokjesseizoen is ook het dronkenmansseizoen geopend. Terwijl ik gisteren naar mijn repetitie fietste liep een dronken man vloekend en tierend over de Westzeedijk ter hoogte van de Kunsthal. Druk gebarend met zijn armen, kwaad op de hele wereld om hem heen. Vanochtend vroeg, op weg naar mijn werk, zat er al eentje in het ochtendzonnetje op een scooter te drinken voor de supermarkt. In de winter verscholen in opvangtehuizen voor dak- en thuislozen zijn ze nu weer losgelaten op straat. Met gezichten die er uitzien alsof ze een nacht in het zoutzuur hebben gelegen, vol putten en verweerd, met een onnatuurlijke huidskleur.

Terwijl ik aan het schrijven ben wordt ik gebeld. Jongste Dochter. Ze was haar gymtas vergeten, teruggefietst naar huis en nu "hangt het slot heel raar naar buiten". Ik vraag of er is ingebroken. Ze zegt van niet, ze is binnen in het huis. Ze wil weten wat ze moet doen want ze moet hoognodig naar school en de deur kan niet meer op slot. Visioenen van dronken junks in het huis die liggen te slapen in een van de bedden, flitsen door mijn hoofd. Is er echt niemand in het huis?

Ik vertel Jongste Dochter dat ze gewoon naar school moet fietsen, deur op slot of geen deur op slot, dan komt ze tenminste nog op tijd op school. Liever het huis leeggehaald dan dochter verkracht. Ik fiets snel naar huis, ben er binnen tien minuten. Daar zie ik dat de cylinder van het slot ver naar voren uitsteekt waardoor de deur niet op slot kan. Ik duw de cylinder terug, haal een schroevedraaier en schroef hem nog een keer vast. Ik inspecteer het huis, de slaapkamers, maar de enige die ik aantref is de poes die even klaaglijk miauwt.