Blankenberge # 14

Het is niet leuk als je vrouw je voorstelling maar niks vindt en er vervolgens gehakt van maakt. Ik had niet verwacht dat het de soort voorstelling was die zij mooi zo vinden maar zo erg... nee, dat komt niet alle dagen voor. Ongeveer een uur lang word ik 's ochtends in bed doorgezaagd over mijn bedoelingen en over wat er allemaal niet goed aan was en de avond ervoor was ze ook al een half uur lang bezig geweest. Niet overal heeft ze ongelijk en niet over gelijk, maar het was iets tactischer geweest het wat mooier in te kleden omdat het over een voorstelling gaat die nog gespeeld wordt en moet worden.

Zelf vond ik de tweede voorstelling duidelijk minder dan de dag er voor en vaak kan dat net dat ene beetje zijn dat het voor een ander onverdraaglijk maakt. Voor de pauze kabbelde het teveel. Bleef alles teveel op een en hetzelfde tempo, in een en hetzelfde ritme.
Gelukkig waren de reacties uit het publiek niet zo negatief als die van mijn vrouw. Sommige mensen waren ronduit enthousiast. Het gedeelte voor de pauze is wellicht te lang en misschien had ik daar toch iets in moeten schrappen. Iets wat ik bij deze voorstelling niet heb gedaan, schrappen. Iets wat bijna nooit voor komt als ik een stuk regisseer, dat ik niets schrap.