Margot Dijkgraaf: Franstalige literatuur van nu
In het tweede boek van Margot Dijkgraaf dat ik lees vind ik opnieuw veel suggesties voor frans(talig)e boeken om te lezen. Het nu uit de titel is het nu van 2003. Net als in haar boek Zij namen het woord: rebelse schrijfsters in de Franse letteren is er in dit boek veel aandacht voor vrouwelijke schrijvers. Op de inhoudsopgave afgaand achttien vrouwen tegenover negentien mannen, dat is bijna fifty-fifty. Aan drie schrijfsters wordt door Dijkgraaf in beide boeken een hoofdstuk gewijd, Natalie Sarraute, Annie Ernaux en Lydie Salvayre. Van Natalie Sarraute heb ik een groot aantal boeken en toneelstukken gelezen (en zelfs drie stukken geregisseerd). Door het boek Les Armoires vides van Annie Ernaux kwam ik niet heen. Naar Lydie Salvayre ben ik nieuwsgierig geworden. Maar zij is niet de enige schrijver naar wie dit boek mij nieuwsgierig heeft gemaakt.
Daarnaast valt me ook op van hoeveel moderne franse schrijvers ik al één of meerdere boeken heb gelezen. Van sommige veel tot bijna alle (Toussaint, Echenoz, Modiano) maar ook van schrijvers die er nog niet waren toen dit boek in 2003 verscheen.
De hoofdstukken over schrijvers, waarvan er vele door Margot Dijkgraaf zijn bezocht, en hun boeken, worden aangevuld met korte inleiding over de genres waartoe zij worden gerekend of soms over de landen waar zij vandaan komen (Canada, Noord-Afrika). Tenslotte is er aan het einde nog een hoofdstuk over de vele literaire prijzen en hoe die worden verdeeld en door wie.
Het allerlaatste hoofdstuk gaat over Bernard Pivot die jarenlang veelbekeken televisieprogramma's verzorgde over literatuur en vurig pleitbezorger was van die literatuur (niet alleen de franse). De beschrijving van hoe hij dat deed doet me heel erg denken aan het enthousiasme van Matthijs van Nieuwkerk (in zijn geval niet alleen voor literatuur) en hoe die in een veelbekeken televisieprogramma de kunst onder de aandacht van een groot publiek bracht.
Er is nog een derde boek van Margot Dijkgraaf over de franse literatuur dat ik graag wil lezen, Lezen in Frankrijk - een literaire tour de France, maar voor ik dat kan lezen en er vervolgens over schrijven moeten eerst de bibliotheken weer open gaan.
Daarnaast valt me ook op van hoeveel moderne franse schrijvers ik al één of meerdere boeken heb gelezen. Van sommige veel tot bijna alle (Toussaint, Echenoz, Modiano) maar ook van schrijvers die er nog niet waren toen dit boek in 2003 verscheen.
De hoofdstukken over schrijvers, waarvan er vele door Margot Dijkgraaf zijn bezocht, en hun boeken, worden aangevuld met korte inleiding over de genres waartoe zij worden gerekend of soms over de landen waar zij vandaan komen (Canada, Noord-Afrika). Tenslotte is er aan het einde nog een hoofdstuk over de vele literaire prijzen en hoe die worden verdeeld en door wie.
Het allerlaatste hoofdstuk gaat over Bernard Pivot die jarenlang veelbekeken televisieprogramma's verzorgde over literatuur en vurig pleitbezorger was van die literatuur (niet alleen de franse). De beschrijving van hoe hij dat deed doet me heel erg denken aan het enthousiasme van Matthijs van Nieuwkerk (in zijn geval niet alleen voor literatuur) en hoe die in een veelbekeken televisieprogramma de kunst onder de aandacht van een groot publiek bracht.
Er is nog een derde boek van Margot Dijkgraaf over de franse literatuur dat ik graag wil lezen, Lezen in Frankrijk - een literaire tour de France, maar voor ik dat kan lezen en er vervolgens over schrijven moeten eerst de bibliotheken weer open gaan.
Reacties