Chalon-dans-la-Rue: Slot

Het festival is al meer dan een maand afgelopen maar toch nog een aantal slotopmerkingen. Want er is nog een voorstelling waar ik nog niet over heb geschreven, een hele goede, en er was dit jaar ook een terreintje aan de overkant van de rivier waar een aantal Nederlandse voorstellingen te zien was. Vorig jaar konden we in het programma slechts één Nederlandse voorstelling ontdekken. Die viel toen ook nog eens verschrikkelijk tegen. Ditmaal waren er veel meer. In het officiële programma (ON) zelfs twee. Lotte van den Berg met Pleinvrees (niet gezien) en Doedel met Pont Nord (waarover ik in het vorige blog al schreef). Ook was er een groot aantal Belgische voorstellingen waarvan ik er geen enkele heb gezien.

Maar het terreintje aan de overkant van de rivier waar zowel mijn jongste dochter als mijn nepdochter werkten was erg gezellig. Er waren de badkuipen van Vespaqua die we al eens in Rotterdam hadden zien rondrijden, een bar/restaurant, kruiwagens waarin je kon loungen en een aantal leuke voorstellingen. Mijn collega van het Marnix, Eva van Welzenis, zong haar Een lied retour, ditmaal gedeeltelijk in het Engels en in het Frans in een mooi schip. Er was de jongleur Matias Romir met een prachtige show. Aardlek speelde er fabriekje met een windmolen. Er was een Baskische rammendans. En een dame wandelde omhoog langs een boomstam. Kleine en gemoedelijke voorstellingen die je rustig achter elkaar kon bekijken.

Dan was er nog op het eiland een laatste dansvoorstelling waarvan ik het niet kan nalaten die te noemen, omdat het een van de mooiste was van het hele festival. Association Tangible speelde op een parkeerplaatsje in de zon Chemin des Tortues, een voorstelling over langzaam ouder worden. Twee dansers, een man en een vrouw, speelden een ontroerend stuk, met simpele middelen zoals een te groot colbert. Daarin verdwenen ze beiden met hun armen en draaiden om elkaar heen. Ook werd er mooi gebruik gemaakt van de locatie. Een rood-witte ketting die gebruikt wordt om een terrein af te sluiten. De muur die het parkeerterrein aan de achterkant afsloot.

Hiermee besluit ik mijn avonturen in Chalon. Ik denk dat we volgend jaar een jaartje overslaan, maar we keren zeker nog eens terug.