Frederik van Eeden: Van de koele meren des doods

Een Nederlandse klassieker. Eind negentiende eeuw verschenen er veel romans over getourmenteerde vrouwen. Soms vraag ik me af of dit met de opkomst van het feminisme te maken heeft alhoewel al die romans werden geschreven door mannen. Madame Bovary, Martha de Bruin, Een liefde, om er maar drie te noemen.

"Van de koele meren des dood" is een geweldig psychologisch portret van Hedwig, een jonge vrouw die verlangt naar de dood, de koele meren uit de titel. Haar eerste grote liefde, Johan, een liefde die zelf niet ziet, laat ze in de kou staan om te trouwen met de veel degelijker Gerard. Die net als Hedwig een moeizame verhouding heeft met zijn seksuele gevoelens die hem als slecht en gevaarlijk voorkomen. Om tot rust te komen van al haar psychische kwellingen gaat ze naar zee, waar ze Ritsaert (weer) ontmoet. Een kunstenaar, een concertpianist. Met hem begint ze voorzichtig een verhouding. Naïef en onschuldig bijna. Een jonge vrouw die niet weet wat ze doet.

Als ze door Gerard het huis uit wordt gezet vertrekt ze met Ritsaert naar Engeland. Daar stort ze tenslotte in, vertrekt met haar kind in een koffer met een zwerver naar Frankrijk waar ze als straatmadelief haar geld verdient als morfinehoertje. Ik wist niet dat die er toen al waren.

Ik heb dit boek geluisterd als luisterboek van Librivox, gratis verkrijgbaar in de Luisterbieb van de Koninklijke Bibliotheek. Mooi voorgelezen door Carola Jansen en een schitterende roman.

Reacties

Populaire posts