Operadagen: Parsifal, Playing Fields Deel I

Voor het eerst ben ik vrijwilliger bij de Operadagen Rotterdam. Twee en een halve dag lang. Het geeft me de mogelijkheid een aantal bijzondere voorstellingen te zien. De eerste is Parsifal, naar de bekende opera van Wagner. Ditmaal met gedeeltelijk nieuwe muziek en de medewerking van een groot aantal jongeren en kinderen, en met Club Gewalt.

Rogier Schippers speelt de opgewonden en zelfingenomen regisseur die wacht op de acteur die Parsival moet gaan spelen. De man die verlossing moet gaan brengen maar niet komt opdagen. We kijken naar de repetitie en als uiteindelijk de conclusie is dat Parsival toch echt niet gaat komen, moeten we zelf op zoek naar verlossing, naar de heilige graal.

In de voorstelling wordt goed geacteerd, prachtig gedanst door Alina Fejzo en mooi gezongen. Ook zijn er ontroerende stukjes met een kinderklasje dat onder leiding van hun juf het oorspronkelijke verhaal van Parsival uitbeelden. Helaas wordt het ondanks alle onderdelen die op zichzelf goed zijn, geen geheel. Sterker nog, deze Parsival is een beetje een ratjetoe van stijlen en ideetjes. Los zand. Goed bedoeld maar in die goede bedoelingen helaas blijven steken.

Volgend jaar moet de voorstelling worden uitgebouwd tot een 'game' in een zaal met grote schermen. Met als uiteindelijke bedoeling dat de deelnemers oplossingen gaan vinden voor de problemen van Rotterdam. Een nobel streven. Ik hoop natuurlijk dat dat lukt. 

Meer informatie: http://www.parsifal-playingfields.nl