Jean-Philippe Toussaint: Nue

Nue is het laatste deel van de tetralogie Marie Madeleine Marguerite de Montalte van Jean-Philippe Toussaint die in 2002 met Faire l'amour begon. Het kost me moeite er aan te beginnen. Ik voel réticence (terughoudendheid), zoals een ander boek van Jean-Philippe Toussaint heet. Ten eerste omdat ik niet wil dat de serie die ik tot nu toe erg mooi heb gevonden, niet wil beëindigen. Het toetje nog even wil bewaren. Ten tweede omdat ik bang ben dat dit laatste deel tegen zal vallen. Dat laatste zal gezien de recensies waarschijnlijk niet het geval zijn, maar toch.

Als ik dan tenslotte toch aan het boek begin kost het me moeite er in te komen. Meer dan de vorige delen verwijst het naar de eerdere delen. Vooral Faire l'amour, maar ook Fuir (2005), kan ik me nog slechts gedeeltelijk herinneren, vooral bepaalde erg mooi indrukwekkende scènes, maar beide boeken heb ik ondertussen bijna tien jaar geleden gelezen en sindsdien niet herlezen.

Ook dit boek begint met een memorabele beschrijving van de laatste modeshow van Marie, tijdens welke een mannequin over de catwalk paradeert in een jurk van honing, gevolgd door een zwerm bijen. Maar in tegenstelling tot Fuir waar de auteur verzucht of hij ooit van Marie verlost zal worden, wacht hij hier twee maanden lang op bericht van haar. Zonder zelf de telefoon op te pakken en haar te bellen, wat zij hem later dan ook verwijt. Terughoudendheid?

Voor de derde keer wordt de auteur door Marie gebeld om hem een dode te melden. Nadat eerst haar vader is overleden (in Fuir) en daarna haar minnaar (in La verité sur Marie) is het ditmaal Mauritzio, de oppasser van het huis van Marie's vader op Elba. Opnieuw vertrekt hij met haar naar Elba. Daar wacht hem een verrassing.

Zijn Toussaint's boeken vaak filmisch van karakter, je ziet de beelden zo voor je, ditmaal speelt geur een belangrijke rol. De geur van de verbrande chocoladefabriek die door de pagina's ademt.

Net als zijn andere boeken heeft dit boek hier en daar trekjes van een thriller. Is Giuseppe, een van de zoons van Mauritzio, lid van de Elbanese mafia? Wie is de man die stiekem in het huis van de vader van Marie heeft liggen slapen? Maar na een enerverende start en een kleine inzakker daarna, ontwikkelt de roman zich tot een mooi sluitstuk van de vierdelige serie rondom Marie. De waarheid over Marie zullen we nooit kennen want de schrijver blijft de enige via wiens ogen we haar te zien krijgen, maar als ik Marie zou zijn zou ik trots zijn dat er vier zulke geweldige boeken aan mij zouden zijn gewijd.