Jules Romains: Le Dieu de corps

Een wonderlijk boek, dat is Le Dieu de corps van Jules Romains. In de inleiding tot de geschiedenis die de schrijver, Pierre Febvre, wil vertellen trekt hij een aantal kaders. Zo houdt hij niet van fantasie, niet van romans. Zijn boek moet meer zijn als het logboek van een kapitein, zelf is hij zeeman, of een reisverhaal. De details moeten kloppen maar er moet niets geromantiseerd worden. Ook bekent hij dat hij graag met vrouwen  omgaat en vooral dol is op hun seksualiteit en sensualiteit. Hij vindt het heerlijk om met een vrouw te praten over een willekeurig onderwerp, hij noemt als voorbeeld muziek, en dan tegelijkertijd te denken aan hun borsten en aan hun dijen. Maar dat is de inleiding.

Want daarna volgt een hoogst romantische geschiedenis. Het verhaal van de eerste drie maanden van zijn huwelijk met Lucienne. Lucienne is de hoofdpersoon en ik-figuur uit het eerste deel van deze trilogie van Jules Romains, getiteld Psyché. Dit tweede deel gaat over de vleselijke liefde en het hoogtepunt is de beschrijving van de huwelijksnacht van Pierre en Lucienne. Eerder heeft Pierre bekend dat hij Lucienne tot zijn minnares wilde maken, maar door omstandigheden wordt ze niet zijn minnares maar zijn echtgenote. Pierre is voorafgaand aan de huwelijksnacht uiterst nieuwsgierig naar de seksualiteit van zijn pas verworven vrouw en wordt daarin niet teleurgesteld. Gedurende drie maanden bedrijven ze elke dag of nacht de liefde met elkaar. Tegelijkertijd weten ze dat ze gescheiden zullen worden als Pierre weer naar zee moet. Dat is het moment dat het boek eindigt.

Dat is precies wat het boek zo wonderlijk maakt. Nergens is een vuiltje aan de lucht, er is geen enkele dramatische gebeurtenis. De beide hoofdpersonen sluiten zich op in hun royaume charnel (koninkrijk des vlezes) en hebben enkel oog voor elkaar en botsen niet. Volgens een recensie op internet is het een boek voor romantische pubers en zal slechts een enkele volwassene het willen lezen. Toch kwamen bij mij herinneringen op aan de eerste maanden van mijn liefde met mijn eigen vrouw. Een periode waarin je geen genoegen van elkaar kunt krijgen. Het liefst voortdurend bij elkaar wilt zijn en voortdurend de liefde wilt bedrijven.

Maar juist door de inleiding verwachtte ik dat het mis zou gaan tussen de rationele man en de gevoelige vrouw. Ik ben benieuwd naar het laatste deel Quand la navire... In dat deel spreken de beide stemmen, man en vrouw. In het eerste deel Lucienne, was het Lucienne die aan het woord was, in dit tweede deel sprak Pierre. Het derde deel gaat over de metafysische liefde, de liefde die de grenzen overstijgt.

Het boek is net als de twee andere delen van het drieluik Psyché digitaal te vinden in het Internet Archive: Le Dieu de corps.