Vreemde dromen

Achter elkaar in één en dezelfde nacht droom ik de vreemdste dromen. Eerst is er een prachtige donkerharige Italiaans ogende vrouw met een groot zwart pistool die een man neerschiet. Het lijkt het meest alsof ik in een thriller terechtgekomen ben. Onderdeel ben van een film. Nadat ze hem heeft neergeschoten pakt ze een grote steen en slaat hem in het gezicht. Het is gruwelijk als in een film van Polanski met Natassja Kinski.

Vervolgens sta ik ineens bij een bushalte te wachten. Naast me liggen een paar tassen die ik bij me heb. Een lange slanke neger komt aanlopen en gaat er met onze geruite boodschappentas vandoor. De tas is leeg maar ik wil de tas terug dus ga ik hem achterna. Hij laat de lege tas vallen en ik raap hem op en loop terug naar de halte. De neger komt teruglopen en heeft iets in zijn hand. Het blijkt een grote schaar te zijn die hij met twee handen vasthoudt alsof het een dolk is. Ik ben niet bang. Vreemd genoeg.

Dan zit hij opeens aan tafel in huis. Hij heeft nog steeds de schaar op dezelfde manier vast. Ik neem hem rustig en bedaard de schaar af. Dan gaat de bel. Ik loop naar de voordeur en mijn Enige Echte Ex k0mt binnen, samen met haar man en twee kinderen. Het ene kind is een dochter. In werkelijkheid had mijn Enige Echte Ex twee zoons. Ze is dood, dat weet ik, en in deze droom weet ze dat zelf ook. Maar ze lacht vrolijk. Ze is hier om mijn dromen waar te maken. Ze wil van me weten wat mijn droomhuis is. In de natuur? vraagt ze. Ik zie een huis voor me, gebouwd tussen twee heuveltjes, veel groen, gras en bloemen. Nee, denk ik, liever in de stad. Ik zie een rivier.

Dan is de droom afgelopen. Later op de dag denk ik aan een huis aan het Piazza Navona in Rome. Bij de fonteinen van Bellini. Wakker worden van het geklater van de fontein, van stemmen van toeristen, de zon door de gordijnen.