Shanty-workshop

De man zit een beetje eenzaam en alleen op het podium. Op zijn schoot een uit de kluiten gewassen accordeon. Boven zijn hoofd de teksten van de liederen die hij zingt. Die wij geacht worden mee te zingen. Er is nog een man of vijf publiek, de grote ruimte is kaal en leeg. Ook de verlichting is een tikkeltje naargeestig, net iets te licht voor een kroegsfeer. Er hangen wat lampenkappen in de ruimte om de ontbrekende gezelligheid aan te duiden. De accordeonist is gestart met "What shall we do with a drunken sailor?" Rechts zitten twee dames waarvan er een voorzichtig meezingt. Ik drink de laatste slok van mijn biertje en neem afscheid van mijn beide collegatoneelspelers. Het is kwart over één 's nachts.

De bardame gaat met vette ballen rond om de feestvreugde enigszins te verhogen. Daartoe heeft ze prachtige hoge witte pumps aangedaan en een zwart blousje aangetrokken dat uitzicht biedt op de gleuf tussen haar borsten. Het lange blonde haar golft weelderig over haar hoofd. Eerder op de avond is ze vlak voor de deur afgezet door haar mannelijke begeleider als een artieste bij de artiesteningang. Als ze eenmaal binnen een accordeon had omgehangen had me dat niet verbaasd.

Ik trek mijn jas aan en zoek mijn fietssleutel in de zakken.