Mondharmonica
De man achter de balie is slecht geschoren. Al een paar dagen niet geschoren. Hij draagt een licht brilletje zonder montuur. Een rood vest. Tegenover hem zit een man met wie hij in gesprek is. Die is in het grijs gekleed. Ik ben in het Accordeonpaleis. Overal om ons heen accordeons. Ik vraag de man om een mondharmonica. In de toonaard E. Ik heb een liedje geschreven, When will you return, waarin onze mondharmonicaan op een mondharmonica in de toonaard E moet spelen. Die heeft hij niet en een mondharmonica is tamelijk duur. Gisteren was hij jarig. Dus dit is een prima cadeau. De man achter de balie buigt zich naar een kastje achter hem. Hij richt zich op en heeft een verpakking in zijn handen met wel vier mondharmonica's in E. Hij neemt er eentje uit, haalt hem uit het blauwe doosje en dan ligt hij glimmend op de toonbank. Hohner staat er in gegraveerd. 22,50, zegt de man. Ik kijk in mijn portemonnaie. 15 euro zit er in. Ik vraag of ik kan pinnen. Dat kan niet. Dus loop ik heen en weer naar de pinautomaat een paar straten verderop. Ik ben in het Oude Westen en er lopen veel vreemde figuren over straat op deze zaterdagmiddag. Junks, weirdo's. Toen ik mijn fiets vastzette voor de winkel werd ik gegroet door een vreemde kleurig geklede dikke vrouw met een ronde bril met een zwaar zwart montuur. Ze lachte haar gele tanden bloot en wenste me goedendag. Ik groette vriendelijk terug.
Als ik terug kom in de winkel staat de man van achter de balie achter de deur en laat een andere klant uit. De man in het grijs zit nog steeds bij de balie een sigaretje te roken. Samen met de verkoper loop ik naar de balie. Nu haalt hij een soort van blaasbalg tevoorschijn, legt de mondharmonica er in en test snel alle lipjes in het instrument. Zuigen en blazen. Alle lipjes doen het. Ik vraag hem om een stukje papier om er omheen te doen. Hij heeft een stukje langwerpig vetvrij papier, maar dat lijkt me niet echt geschikt. Ik betaal, stop de mondharmonica in het doosje, dat is tenslotte ook een soort verpakking, in mijn rechterjaszak en loop het Accordeonpaleis uit nog een blik werpend op de grote verzameling accordeons.
Als ik terug kom in de winkel staat de man van achter de balie achter de deur en laat een andere klant uit. De man in het grijs zit nog steeds bij de balie een sigaretje te roken. Samen met de verkoper loop ik naar de balie. Nu haalt hij een soort van blaasbalg tevoorschijn, legt de mondharmonica er in en test snel alle lipjes in het instrument. Zuigen en blazen. Alle lipjes doen het. Ik vraag hem om een stukje papier om er omheen te doen. Hij heeft een stukje langwerpig vetvrij papier, maar dat lijkt me niet echt geschikt. Ik betaal, stop de mondharmonica in het doosje, dat is tenslotte ook een soort verpakking, in mijn rechterjaszak en loop het Accordeonpaleis uit nog een blik werpend op de grote verzameling accordeons.
Reacties