Met Renée
Ik draai een oude gramofoonplaat van de Small Faces. Ogden's Nut Gone Flake (1968). Met een beroemde want ronde hoes, van hetzelfde formaat als de plaat die de hoes bevat. Op de titelkant een verzameling van zes liedjes waaronder één van de grootste hits of misschien wel de grootste hit van de Small Faces: Lazy Sunday. Op de andere kant een soort rockopera of sprookje: Happiness Stan, waarin onvervalst cockney het verhaal van de titelheld wordt verteld op zijn zoektocht naar de andere helft van de maan. Net iets ouder en vier keer korter dan de beroemdste rockopera aller tijden: Tommy van The Who.
Ik word getroffen door het liedje Rene. Over een dame, een geverfde vrouw van lichte zeden die als the docker's delight wordt aangeduid en mannen oppikt op de kade in een havenstad. Aan het accent van de zanger te horen is de stad Londen. Rompin' with a stoker from the coast of Kuala Lumpur. Ik denk er over een Nederlandse vertaling van het nummer te maken voor Het Gebroken Oor. Bonkend met een stoker van de kust van Kuala Lumpur. Of misschien beter een Franse, past beter bij de naam. Rene zou in het Nederlands Riny worden, in het Frans wordt het Renée. Cognant avec un chauffeur de la côte de Kuala Lumpur.
De naam Renée doet me denken aan een huisgenote in één van de studentenhuizen waar ik ooit woonde. Voordat ik er kwam te wonen belde ik vaak naar de flat voor mijn vriend Sibe. Omdat zij degeen was die het dichtst bij de telefoon woonde en klaarblijkelijk vaak thuis was, nam ze regelmatig de telefoon op. "Met Renée..." Het klonk als je verbonden was met een callgirl of een sekslijn (maar die bestonden nog niet). Een donkere zwoele stem die absoluut niet in overeenstemming was met het uiterlijk van Renée. Maar dat bleek later pas. Sibe had me van te voren gewaarschuwd me er niet te veel van voor te stellen. Hij had gelijk. Renée was niet lelijk maar ook absoluut niet wat je je voorstelde afgaande op haar stemgeluid. Nu herinner ik me niet veel meer dan dat ze behoorlijk gezet was en blond. Maar haar stem kan ik me nog gemakkelijk voor de geest halen. "Met Renée..."
Ik word getroffen door het liedje Rene. Over een dame, een geverfde vrouw van lichte zeden die als the docker's delight wordt aangeduid en mannen oppikt op de kade in een havenstad. Aan het accent van de zanger te horen is de stad Londen. Rompin' with a stoker from the coast of Kuala Lumpur. Ik denk er over een Nederlandse vertaling van het nummer te maken voor Het Gebroken Oor. Bonkend met een stoker van de kust van Kuala Lumpur. Of misschien beter een Franse, past beter bij de naam. Rene zou in het Nederlands Riny worden, in het Frans wordt het Renée. Cognant avec un chauffeur de la côte de Kuala Lumpur.
De naam Renée doet me denken aan een huisgenote in één van de studentenhuizen waar ik ooit woonde. Voordat ik er kwam te wonen belde ik vaak naar de flat voor mijn vriend Sibe. Omdat zij degeen was die het dichtst bij de telefoon woonde en klaarblijkelijk vaak thuis was, nam ze regelmatig de telefoon op. "Met Renée..." Het klonk als je verbonden was met een callgirl of een sekslijn (maar die bestonden nog niet). Een donkere zwoele stem die absoluut niet in overeenstemming was met het uiterlijk van Renée. Maar dat bleek later pas. Sibe had me van te voren gewaarschuwd me er niet te veel van voor te stellen. Hij had gelijk. Renée was niet lelijk maar ook absoluut niet wat je je voorstelde afgaande op haar stemgeluid. Nu herinner ik me niet veel meer dan dat ze behoorlijk gezet was en blond. Maar haar stem kan ik me nog gemakkelijk voor de geest halen. "Met Renée..."
Reacties