Plannen

Samen met de Poolse Vrouw zit ik op het kantoor van de twee dames van de Dienst Kunst en Cultuur. Om te praten over Tot het einde. Mijn plan voor een professionele theaterproductie, de eerste sinds 1991. Het is een oriënterend gesprek. Over subsidie van de gemeente. Een prettig gesprek. Eén van de twee dames ken ik al jaren, zij behandelt de subsidies voor het amateurtoneel. Bij haar heb ik al diverse malen subsidie aangevraagd. De ander heb ik pas onlangs ontmoet bij het vriendendiner van Powerboat. Zij behandelt de subsidies van het professionele circuit.

Ik ben enthousiast. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat de tijd rijp is. Na twintig jaar regisseren van amateurtheatervoorstellingen voel ik dat het moment gekomen is voor een nieuwe stap. De donkerharige dame vraagt me of dit betekent dat ik stop met het regisseren van amateurstukken. Maar niets is minder waar. Ik geniet nog steeds van het enthousiasme van amateurs, een woord dat immers liefhebbers betekent. Die theater maken uit liefde voor het vak, niet voor het geld.

Tegelijk ben ik blij dat de Poolse Vrouw mij heeft benaderd. Met een ander stuk weliswaar, geschreven door een Poolse hertogin, een stuk waar ik niets in zag. Blij dat ik haar heb leren kennen en dat we mijn stuk gaan doen. Ik heb het stuk aan diverse regisseurs toegestuurd en positieve reacties ontvangen, vergezeld van kritische noten. De volgende stap is een reading te organiseren en dan aan de slag.