Tas vermist

Soms moet je als je op de eindhalte van de tram in de gereedstaande tram stapt ineens overstappen op een andere omdat die toch eerder blijkt te gaan. Zo ook vandaag. Met mijn dochters zit ik in de tram. Zij zijn onderweg naar de stad, ik ga naar de markt en heb mijn tassen bij me. Een rugzak en een boodschappentas. Als ik bijna bij de markt ben merk ik opeens dat ik een tas mis. De vrolijke gekleurde gevlochten boodschappentas. Ik vertel het tegen mijn dochters die er hartelijk om moeten lachen. In mijn gedachten speelt het verhaal van de fietssleutel van mijn jongste dochter. Ik besluit eerst maar eens mijn boodschappen op de markt te gaan doen en heb al spijt dat ik niet gewoon als altijd op de fiets ben gegaan. Toen ik wegging regende het maar nu is het al weer droog.

Met mijn boodschappen keer ik terug bij de eindhalte, loop naar het hokje van de conducteurs en controleurs en vraag hen wat ik moet doen. Mijn tas is vertrokken met de tram 21 van twintig voor twaalf, met niemand er in, de tram stopte niet bij de halte. Dan is de tram hoogstwaarschijnlijk naar de remise op de Oostzeedijk gereden, vertellen de mannen me. Het beste is om daar heen terug te rijden met de nu gereedstaande tram. Ik volg hun raad op.

Ik loop de remise binnen. Er is een soort kantine waar mannen en vrouwen koffie staan te drinken en een balie waarachter een man aan de telefoon. Machinisten en wagenbegeleiders staan gezellig met elkaar te kletsen. Er heerst een gemoedelijke, rustige sfeer, zondere haast, en ik denk even aan de stakingen van pas geleden. Ik loop richting balie en spreek de eerste de beste persoon aan. Het is een bolle man met kortgeknipt haar en een grijze snor waarvan de punten omhoog staan. Hij ontfermt zich over mij. Eerst loopt hij naar de tram 21 die werkeloos in de remise staat en volgens het schema op de balie om 12.07 uur binnen is gekomen. Hij komt met lege handen terug. Hij stelt me vragen, laat de man achter de balie voor hem bellen naar de andere trams 21, maar er is niets gevonden. Ook tapt hij voor mij een kopje espresso uit de koffieautomaat. De kale wagenbegeleider die in de buurt staat waarschuwt me. De koffie is slootwater. Dat valt reuze mee. Dan geeft hij me het nummer van Gevonden Voorwerpen en de raad maandag of dinsdag te bellen.

Ik wacht bij de tramhalte op de Oostzeedijk en terwijl ik sta te wachten komt dezelfde machinist, met de kale wagenbegeleider, ook bij de halte staan. Hij neemt de dienst van de dienstdoende machinist over en rijdt me terug naar huis. Daar neem ik afscheid en loop met alleen de rugtas op mijn rug naar huis.

Ik open de voordeur en daar staat mijn vermiste tas in de gang (foto).