Make some noise
Yoko Ono, de vrouw van de in 1980 vermoorde popzanger John Lennon, heeft Amnesty International toestemming gegeven nieuwe versies te laten maken van al Lennon's solonummers, waaronder Imagine. Dit heeft een alle-dertien-goed-cd opgeleverd die Make some noise is genoemd met nummers van eenzelfde aantal artiesten. Van de meeste had ik nog nooit gehoord, maar dat zal de leeftijd zijn. Racoon, The Cure en The Black Eyed Peas ken ik in ieder geval wel en natuurlijk alle liedjes. Als je de cd koopt steun je het werk van Amnesty International en met name hun actie tegen discriminatie. Nu de ChristenUnie wellicht in de regering komt misschien wel extra hard nodig, hun mening kennende met betrekking tot homo's.
Natuurlijk was ik tegelijk nieuwsgierig welke nummers werden verkozen door de artiesten die meededen. Imagine natuurlijk, daaraan is bijna niet te ontkomen. Toch wonderlijk hoe dit anti-religieuze nummer (Imagine there's no heaven, Imagine no religion) zo populair heeft kunnen worden. Wat verder opvalt is het grote aantal 'vroege' Lennon-nummers. Drie waren singles in de periode tussen The Beatles en zijn eerste solo-lp, vier komen van die eerste lp, drie van Imagine, eentje (Mind Games) van de derde lp met dezelfde naam en het laatste en nieuwste nummer is het allerlaatste nummer dat John Lennon zelf opnam (Grow Old With Me, iets wat vervolgens helaas geen bewaarheid werd voor John en Yoko).
De links naar de teksten van de liedjes van Lennon komen van een site die Bagism heet. Bagism is het idee van John en Yoko dat het beter zou zijn als mensen zich in een donkere bruine zak (bag) zouden hullen. Dan zou iedereen hetzelfde zijn en was er geen discriminatie meer. Dit idee van eind zestiger jaren, de tijd van Bed-peace in het Amsterdamse Hilton-hotel, is nu met internet een stuk dichterbij gekomen. Mensen chatten met elkaar zonder dat ze elkaar kunnen zien, kunnen een tweede leven als iemand anders beginnen in Second Life en maken op deze manier contact zoals John Lennon het graag zou hebben gewild. Maar een einde aan discriminatie is er nog niet gekomen.
Tenslotte: het is een geweldige cd geworden met geweldig mooie liedjes (fan van John Lennon was ik altijd al, misschien later nog eens een artikeltje daarover), dus ga naar de site van Amnesty International en koop en download ze daar alle dertien!
Natuurlijk was ik tegelijk nieuwsgierig welke nummers werden verkozen door de artiesten die meededen. Imagine natuurlijk, daaraan is bijna niet te ontkomen. Toch wonderlijk hoe dit anti-religieuze nummer (Imagine there's no heaven, Imagine no religion) zo populair heeft kunnen worden. Wat verder opvalt is het grote aantal 'vroege' Lennon-nummers. Drie waren singles in de periode tussen The Beatles en zijn eerste solo-lp, vier komen van die eerste lp, drie van Imagine, eentje (Mind Games) van de derde lp met dezelfde naam en het laatste en nieuwste nummer is het allerlaatste nummer dat John Lennon zelf opnam (Grow Old With Me, iets wat vervolgens helaas geen bewaarheid werd voor John en Yoko).
De links naar de teksten van de liedjes van Lennon komen van een site die Bagism heet. Bagism is het idee van John en Yoko dat het beter zou zijn als mensen zich in een donkere bruine zak (bag) zouden hullen. Dan zou iedereen hetzelfde zijn en was er geen discriminatie meer. Dit idee van eind zestiger jaren, de tijd van Bed-peace in het Amsterdamse Hilton-hotel, is nu met internet een stuk dichterbij gekomen. Mensen chatten met elkaar zonder dat ze elkaar kunnen zien, kunnen een tweede leven als iemand anders beginnen in Second Life en maken op deze manier contact zoals John Lennon het graag zou hebben gewild. Maar een einde aan discriminatie is er nog niet gekomen.
Tenslotte: het is een geweldige cd geworden met geweldig mooie liedjes (fan van John Lennon was ik altijd al, misschien later nog eens een artikeltje daarover), dus ga naar de site van Amnesty International en koop en download ze daar alle dertien!
Reacties