Mefisto Forever

In de Boekencast waarover ik een paar dagen geleden schreef, is een uitgebreid interview te vinden met Tom Lanoye. Hij vertelt over zijn nieuwste voorstelling Mefisto Forever die morgen in de schouwburg van Rotterdam te zien is. Met gebruikmaking van allerlei (theater)teksten van o.a. Shakespeare en Tsjechow, maar ook teksten uit speeches van Goebbels (die totalen Krieg) heeft hij een bewerking gemaakt van de roman van Klaus Mann. Iets wat al eerder gedaan is door Ariane Mnouchkine (1986) en door de filmer Istvan Szabo (1981). Lang geleden ben ik zelf nog met een theatergroep bezig geweest een stuk te maken over het leven van Klaus Mann, schrijver in de schaduw van zijn beroemde vader, Thomas Mann.
Mefisto gaat over het dilemma blijven of gaan onder een fascistisch regime. Klaus ging en zijn vriend Gustav Gründgens bleef. In het boek schetst Klaus een vilein portret van zijn vroegere vriend en (volgens hem) meeloper met de fascisten. Lanoye heeft geprobeerd meer nuancering in het karakter van zijn hoofdpersoon aan te brengen.

Tom Lanoye is tevens de schrijver van Blankenberge, het stuk dat ik ga regisseren bij toneelgroep KRT. Dinsdag hebben we het stuk met zijn allen hardop gelezen. Veel gelachen om de grappen, om de humor. Iedereen is erg enthousiast over de toneeltekst. Alle reden dus om me, ondanks de Sinterklaasdrukte, morgen toch even snel naar de schouwburg te spoeden om dit stuk te zien.

* Ik geniet altijd van het accent van Tom Lanoye. Zo mooi, zo zangerig.
Foto: Klaus Maria Brandauer in de film van Istvan Szabo.