In de Kunsthal is een tentoonstelling van Henry Moore. Met een uitnodiging voor de tentoonstelling
Sieradiën komen we het gebouw binnen. Eerst is er een korte inleiding door een niet nader genoemde heer (de directeur?), dan volgt een praatje door een mevrouw die wordt voorgesteld als kenner op het gebied van sieraden. Aan het slot van haar verhaaltje reikt ze het eerste exemplaar uit van een boekje over de tentoonstelling. Eerst tuurt ze de zaal in, op zoek naar degene aan wie ze het wil geven en die ze al heeft gezien. In een andere hoek dan verwacht staat een lange man met witte baard op. Mijn collega Dick Onderwater is de gelukkige. Ook hij houdt een kort verhaaltje waarin hij zijn dank uitspreekt. Dan kunnen we naar de tentoonstelling. Daar is het dringen geblazen. Omdat ik de meeste sieradiën al heb gezien tijdens de tentoonstelling op de universiteit die door genoemde Dick Onderwater werd georganiseerd, loop ik door naar Henry Moore's beelden die de grootste zalen van de Kunsthal vullen. Grote beelden, wulpse vormen in steen, metaal en gips. Ik blij hangen bij de presentatie over het kunstwerk van Moore in Rotterdam. Zijn enige werk in baksteen. Uit een van de muren van het vroegere Bouwcentrum komen vormen tevoorschijn, golvende vormen en geometrische patronen. Door de beste metselaars van Rotterdam zijn deze vormen in de muur gemetseld naar ontwerp van de kunstenaar. Een grote hoeveelheid brieven tussen architect en kunstenaar zijn bewaard gebleven. Eer zijn foto's van het bezoek van Henry Moore aan Nederland toen hij de Praemium Erasmianium in ontvangst kwam nemen. Met de koninklijke familie maakte hij een uitje naar het Kröller-Muller Museum op de Hoge Veluwe. Vrolijke zwartwitfoto's van een familie op stap. Zoals wij vandaag met vrienden op stap zijn in Rotterdam, door de Witte de Withstraat, door het park, naar de rivier en tenslotte naar de Kunsthal.
In de Kunsthal is een tentoonstelling van Henry Moore. Met een uitnodiging voor de tentoonstelling Sieradiën komen we het gebouw binnen. Eerst is er een korte inleiding door een niet nader genoemde heer (de directeur?), dan volgt een praatje door een mevrouw die wordt voorgesteld als kenner op het gebied van sieraden. Aan het slot van haar verhaaltje reikt ze het eerste exemplaar uit van een boekje over de tentoonstelling. Eerst tuurt ze de zaal in, op zoek naar degene aan wie ze het wil geven en die ze al heeft gezien. In een andere hoek dan verwacht staat een lange man met witte baard op. Mijn collega Dick Onderwater is de gelukkige. Ook hij houdt een kort verhaaltje waarin hij zijn dank uitspreekt. Dan kunnen we naar de tentoonstelling. Daar is het dringen geblazen. Omdat ik de meeste sieradiën al heb gezien tijdens de tentoonstelling op de universiteit die door genoemde Dick Onderwater werd georganiseerd, loop ik door naar Henry Moore's beelden die de grootste zalen van de Kunsthal vullen. Grote beelden, wulpse vormen in steen, metaal en gips. Ik blij hangen bij de presentatie over het kunstwerk van Moore in Rotterdam. Zijn enige werk in baksteen. Uit een van de muren van het vroegere Bouwcentrum komen vormen tevoorschijn, golvende vormen en geometrische patronen. Door de beste metselaars van Rotterdam zijn deze vormen in de muur gemetseld naar ontwerp van de kunstenaar. Een grote hoeveelheid brieven tussen architect en kunstenaar zijn bewaard gebleven. Eer zijn foto's van het bezoek van Henry Moore aan Nederland toen hij de Praemium Erasmianium in ontvangst kwam nemen. Met de koninklijke familie maakte hij een uitje naar het Kröller-Muller Museum op de Hoge Veluwe. Vrolijke zwartwitfoto's van een familie op stap. Zoals wij vandaag met vrienden op stap zijn in Rotterdam, door de Witte de Withstraat, door het park, naar de rivier en tenslotte naar de Kunsthal.
Reacties