Hypotheekadvies

Voor de deur van de hypotheekwinkel staat een man die me om twintig cent vraagt. Een belachelijk laag bedrag om drugs te kopen. Ik lieg dat ik geen twintig cent heb. Hij draait zich om en wendt zich tot de volgende voorbijgangers. Hij draagt een grijs en grauw jasje en heeft een baard van een paar dagen. Toen de gemeente Rotterdam posters had opgehangen met de boodschap dat we zwervers geen geld moeten geven gaf ik van de weeromstuit nog wel eens wat aan een zwerver, nu niet. Ook bij de volgende voorbijgangers, twee mannen waarvan een een portemonnaie in zijn handen heeft, helpen hem niet verder in zijn langzame weg naar een acceptabel bedrag om zijn volgende shot te financieren.

Ondertussen gaan de zaken met de hypotheekwinkel goed. Sinds mijn laatste bezoek is de zaak verhuisd en twee keer zo groot geworden. Ik stap binnen in mijn regenpak en meld me aan de balie. Ze vraagt me plaats te nemen. Ik trek mijn regenpak uit en neem plaats in een van de vier vrolijk gekleurde fauteuiltjes. Ik loop naar de balie om mijn jassen en regenbroek kwijt te raken. De vrouw van de balie biedt me aan mijn jas op te hangen. Terwijl ik terug loop naar mijn fauteuil loopt zij de andere kant rond en hangt mijn jas op een kapstok waar ik net zo makkelijk zelf naar toe had kunnen lopen. Ik open mijn tijdschrift, de Theatermaker, en lees een stukje.

Dan komt de adviseur aanlopen. Ze is in het zwart gekleed. Een zwarte sweater en zwarte jeans, een lange kralenketting om haar hals. Een jonge vrouw met donker haar en donkere ogen. De wimpers staan als een getekend zonnetje, kleine zwarte streepjes rond haar bruine ogen. Haar advies is alles bij hetzelfde te houden. Ik voer een kort gesprek met haar over mijn werk in het theater. Zijzelf gaat alleen naar de grote musicals van Joop van den Ende en naar kindervoorstellingen. In Hellevoetsluis. Theater De Twee Hondjes, weet ik. Ik ben blij dat de adviseur ditmaal een vrouw is. Dat vind ik prettiger dan de mannen in snelle pakken die je meestal in een hypotheekwinkel aantreft. Dan stuurt ze me terug de regen in, hondenweer. Voor de deur staat de bedelaar nog steeds te bedelen. Maar hij probeert het niet nogmaals bij mij.