La Chute

Ik vond `La Chute´ (1956) een moeilijk boek. Misschien had ik het beter niet in het Frans maar in het Nederlands kunnen lezen, ik kwam er in ieder geval maar moeilijk in.
Het gaat over de strafrechter en ex-advocaat Jean-Baptiste Clamence die in een café op de Amsterdamse Zeedijk een langdurige biecht houdt over zijn leven. Lange tijd bleef me onduidelijk waar hij met zijn verhaal naar toe wil. Is het een pleidooi of een aanklacht? Wat is de zin van zijn verhaal? Wie is de persoon tegen wie hij spreekt?
Aan het einde worden deze vragen wel beantwoord maar voordat het zover is wijdt de hoofdpersoon uit over allerlei zaken. Ook brengt hij de luisteraar/lezer op dwaalsporen over de uiteindelijke richting waar hij met zijn biecht naar toe wil.
Diverse beelden zijn erg mooi. De vergelijking van de grachtengordels van Amsterdam met de ringen van de hel van Dante waarbij de centrale ring met zijn rosse buurt de diepste ring is waar de allerergste misdaden worden begaan, is daar één van.
Ook de drang van de hoofdpersoon om steeds op de hoogste punten te zijn (bergen, de brug van een schip) vanwaar het natuurlijk diep vallen is en zijn keuze voor Nederland, het meest vlakke land ter wereld, is goed gevonden.
Een boek om nog een keer te herlezen om er meer in te ontdekken, denk ik. "De Pest" en "L'Étranger" van Albert Camus vond ik allebei prachtige boeken en hij zal toch niet voor niets de Nobelprijs hebben ontvangen. Misschien toch iets gemist.