Hassan

"De kapitein heet Hassan." Dat is wat de man op de duistere kade om half elf 's avonds ons vertelt als hij het kaartje verkoopt. Hij heeft iedere dag hetzelfde groene t-shirt aan, een imitatie G-starraw en kijkt alsof hij voortdurend onder invloed is van een halucinerend middel. Hij heeft een haakneus en katachtige ogen. "Zijn boot is de Pilot en het nummer is 18." De lichten op de kade geven een spookachtig licht. Er zijn nog maar weinig wandelaars op de kade. De boot zal de volgende morgen om zes uur vertrekken. Ik stop het papiertje dat als bewijs van onze betaling dient en waarop de naam van de boot en het nummer genoteerd staan in mijn portemonnee. We lopen terug naar het hotel.
Bij de lederwinkel voelen we aan het zachte leer van de modellen die buiten hangen. Een meisje van een jaar of tien komt aangerend en wil de eigenaar van de winkel waarschuwen die achterin zit te werken. We wensen haar een goedenavond (ie akshamlar) en lopen door.
's Nachts om half vijf vindt rondom het hotel een hondenconcert plaats.

Dit is de eerste van een reeks notities uit Dalyan in Turkije