Zeven plekken # 04: Thuis
Dit is de vierde aflevering in een serie van zeven.
Ze komt voor de eerste keer bij me thuis. Ik ben gespannen. Hoe zal ze het hier vinden? We zullen voor het eerst met elkaar vrijen. Zal het lukken? Ik ben onzeker. Ze komt op de afgesproken tijd aangelopen door de tuin, gekleed in een zomerjurkje met een dun jasje over de arm, en komt binnen door de terrasdeuren waartussen ik haar sta op te wachten. Als ze haar jas aan de kapstok hangt kus ik haar in de gang. Ik druk haar lichaam dicht tegen me aan. Ik voel haar lichaam door het dunne jurkje. Ik merk dat ook zij gespannen is. Daarna lopen we naar de keuken en maak ik koffie voor ons beiden met het espresso-apparaat. We lopen met de koppen koffie naar buiten en gaan op het terras zitten. Het is mooi weer en ondertussen mei geworden. We kijken elkaar veelbetekenend aan. We kunnen allebei eigenlijk niet wachten tot de koffie op is. Dan gaan we naar boven naar de slaapkamer. Ze prijst de inrichting van het huis die ze harmonieus noemt. Natuurlijk heb ik alles netjes opgeruimd en schoongemaakt voor haar komst. We rennen de trap bijkans op om zo snel mogelijk in de slaapkamer en op het bed te komen.
Na het vrijen, dat niet gaat zoals we willen, ik krijg geen stijve en zij komt niet klaar, staan we samen onder de douche. Ik zeep haar in en zij mij met het badschuim dat ik anders nooit gebruik. Ooit gekregen als relatiegeschenk, nooit eerder gebruikt. De spanning is nu weggevallen, we lachen met elkaar. Ik druk mijn natte lichaam tegen het hare, mijn borst tegen haar rug. Dan draai ik haar om en zoenen we elkaar langdurig. Ze zegt me: "Dit is de vierde ontmoeting van zeven." Ik kijk haar niet begrijpend aan. "We hebben elkaar ontmoet op de dertiende, om het ongeluk niet over ons uit te roepen, moeten we elkaar zeven maal ontmoeten. Daarna niet meer. We mogen het noodlot niet tarten." Ik denk dat ze een grapje maakt en tegelijk aan het gevoel dat ik had toen ze zei dat ze altijd bij me wilde blijven. Dat dat onmogelijk was, dat zoiets moois niet kan blijven bestaan.
Ze komt voor de eerste keer bij me thuis. Ik ben gespannen. Hoe zal ze het hier vinden? We zullen voor het eerst met elkaar vrijen. Zal het lukken? Ik ben onzeker. Ze komt op de afgesproken tijd aangelopen door de tuin, gekleed in een zomerjurkje met een dun jasje over de arm, en komt binnen door de terrasdeuren waartussen ik haar sta op te wachten. Als ze haar jas aan de kapstok hangt kus ik haar in de gang. Ik druk haar lichaam dicht tegen me aan. Ik voel haar lichaam door het dunne jurkje. Ik merk dat ook zij gespannen is. Daarna lopen we naar de keuken en maak ik koffie voor ons beiden met het espresso-apparaat. We lopen met de koppen koffie naar buiten en gaan op het terras zitten. Het is mooi weer en ondertussen mei geworden. We kijken elkaar veelbetekenend aan. We kunnen allebei eigenlijk niet wachten tot de koffie op is. Dan gaan we naar boven naar de slaapkamer. Ze prijst de inrichting van het huis die ze harmonieus noemt. Natuurlijk heb ik alles netjes opgeruimd en schoongemaakt voor haar komst. We rennen de trap bijkans op om zo snel mogelijk in de slaapkamer en op het bed te komen.
Na het vrijen, dat niet gaat zoals we willen, ik krijg geen stijve en zij komt niet klaar, staan we samen onder de douche. Ik zeep haar in en zij mij met het badschuim dat ik anders nooit gebruik. Ooit gekregen als relatiegeschenk, nooit eerder gebruikt. De spanning is nu weggevallen, we lachen met elkaar. Ik druk mijn natte lichaam tegen het hare, mijn borst tegen haar rug. Dan draai ik haar om en zoenen we elkaar langdurig. Ze zegt me: "Dit is de vierde ontmoeting van zeven." Ik kijk haar niet begrijpend aan. "We hebben elkaar ontmoet op de dertiende, om het ongeluk niet over ons uit te roepen, moeten we elkaar zeven maal ontmoeten. Daarna niet meer. We mogen het noodlot niet tarten." Ik denk dat ze een grapje maakt en tegelijk aan het gevoel dat ik had toen ze zei dat ze altijd bij me wilde blijven. Dat dat onmogelijk was, dat zoiets moois niet kan blijven bestaan.
Reacties