Zeven plekken # 07: De bibliotheek

Dit is de zevende en laatste aflevering in een serie van zeven. Volgende week volgt nog een epiloog.

Toen ik haar nog niet had ontmoet en alleen nog met haar schreef, had ik naast de fantasie dat ik haar in het donker zou ontmoeten, een fantasie dat ik haar zou ontmoeten in de bibliotheek. Op televisie had ik een scène gezien waarin een vrouw een man versiert dwars door een boekenkast in een bibliotheek. De man aan de ene kant, de vrouw aan de andere kant, de boekenkast open, zodat je er doorheen kon kijken en elkaar kon zien. Omdat we allebei van lezen houden stelde ik me voor dat we een afspraak zouden maken in de bibliotheek en elkaar daar ontmoeten. Ook was er een film die we graag samen wilden zien, misschien was het mogelijk die in de bibliotheek te huren en hem daar samen te bekijken. Samen in het donker naast elkaar in een klein kamertje. Alleen belicht door het licht dat van het scherm op onze gezichten viel. Geen van die fantasieën werd werkelijkheid, maar nu ontmoette ik haar onverwacht op het jaarlijkse feest in de bibliotheek.
Ik sta te kijken naar de in het zwart geklede schrijfster als ik haar ontdek. Ze ziet er mooi uit, dressed to kill, met felrode lippen die uitnodigen zich te laten zoenen. Ze ziet mij ook en samen gaan we de roltrap op naar een andere verdieping waar een Belgische schrijfster, weduwe van een dode dichter, wordt geïnterviewd. Ze praat over de schapen en de bokken, over het verlangen naar verboden liefde. We zitten naast elkaar en vouwen onze handen ineen. Na het interview kus ik haar achter een paal, zodat niet iedereen ons opzichtig ziet zoenen. Ze veegt mijn lippen met een zakdoekje af. Daarna kijken we nog een interview met een levende dichter en dan is het literaire gedeelte van het feest afgelopen.
Van tijd tot tijd moet ik haar even alleen laten om met een kennis te praten. Ook zij is niet alleen en kan haar gezelschap niet voortdurend in de steek laten. Uiteindelijk komen we toch gezamenlijk op de dansvloer terecht en dansen we samen, voor de eerste keer. Het is lang geleden dat ik zo heb genoten van dansen. Dansen is uitgesteld vrijen en zo voelt het ditmaal. Onze lichamen zijn warm en bezweet, ik zou haar vochtige lichaam tegen me aan willen drukken. We voelen elkaars aantrekkingskracht en verlangen er naar samen in bed terecht te komen.

Maar zo eindigt deze laatste ontmoeting niet.

Haar kennissen willen terug naar huis en zij is gedwongen mee te gaan. Ik neem afscheid van haar. Ik heb geen zin meer om te blijven, zonder haar, ik loop naar mijn fiets. Voor de deur kom ik nog een bekende tegen, ik wissel een paar woorden en zie haar nogmaals voorbij komen. We nemen een tweede keer afscheid, ze loopt de straat uit, lachend en pratend met haar gezelschap, en dat is het laatste wat ik van haar zie.