Mysterieuze figuur
Als ik om een uur of twaalf thuiskom van de band en mijn fiets in de schuur zet staat op het achterpad een mysterieuze figuur iets met zijn schoenen te doen. Hij staat voorovergebogen en is bezig zijn veers te strikken of zoiets. Onduidelijk wat het precies is. Een jas met een grote capuchon over zijn hoofd. Ik zet mijn fiets in de schuur, draai de deur op slot en loop ons tuinpad op naar huis. Dan draai ik me om. Toch nieuwsgierig. Er is de laatste tijd een jongen gesignaleerd die in de tuinen staat. De achterburen hebben hem al een paar keer betrapt in hun tuin. Eén keer was een fiets gestolen die, toen hij er opnieuw was, terugkeerde. Ook een Hollandse jongen met een capuchon over zijn hoofd.
Als ik terug ben bij het achterpad zie ik dat hij een eindje verderop loopt. Ik besluit hem te volgen. Ik loop hem stiekem achterna. Ik stel me steeds verdekt op als een geheim agent die iemand achtervolgt. Hij steekt het pleintje met de speeltoestellen over en loopt het volgende achterpad in. Ik blijf hem volgen. Waar het achterpad een bocht maakt loopt hij een tuin in en komt er even later weer uit. Ik loop verder. Hij staat stil in de bocht. "Zoek je iets?" vraagt hij als ik aan kom lopen. "Ik ben op weg naar huis", zeg ik. Het is een jonge man of jongen en ik ben toch wat angstig. Wat als hij me aanvalt? Ik loop door en aan het einde van dit pad om, door de straat, over het pleintje en via ons eigen achterpad terug naar ons huis. Ik loop het achterpad in en zie hem opnieuw staan. Bij onze eigen schuur en die van de achterburen. Ik moet er langs dus besluit ik er naar toe te lopen. Als ik bij onze tuin ben zegt hij: "O, je woont hier. Ik wilde even een blowtje maken, dat kan niet thuis met de kleintjes," hij zegt nog iets dat er soms vreemde figuren rondlopen. Rotterdams accent. Dat beaam ik. Ik zeg dat ik dat ook gehoord heb en dat ik daarom even ging kijken. Hij zegt iets vaags over dat hij zo naar huis gaat. Ik weet zeker dat hij het is. Toch lijkt hij me tamelijk normaal. Een ongevaarlijke weardo.
Als ik terug ben bij het achterpad zie ik dat hij een eindje verderop loopt. Ik besluit hem te volgen. Ik loop hem stiekem achterna. Ik stel me steeds verdekt op als een geheim agent die iemand achtervolgt. Hij steekt het pleintje met de speeltoestellen over en loopt het volgende achterpad in. Ik blijf hem volgen. Waar het achterpad een bocht maakt loopt hij een tuin in en komt er even later weer uit. Ik loop verder. Hij staat stil in de bocht. "Zoek je iets?" vraagt hij als ik aan kom lopen. "Ik ben op weg naar huis", zeg ik. Het is een jonge man of jongen en ik ben toch wat angstig. Wat als hij me aanvalt? Ik loop door en aan het einde van dit pad om, door de straat, over het pleintje en via ons eigen achterpad terug naar ons huis. Ik loop het achterpad in en zie hem opnieuw staan. Bij onze eigen schuur en die van de achterburen. Ik moet er langs dus besluit ik er naar toe te lopen. Als ik bij onze tuin ben zegt hij: "O, je woont hier. Ik wilde even een blowtje maken, dat kan niet thuis met de kleintjes," hij zegt nog iets dat er soms vreemde figuren rondlopen. Rotterdams accent. Dat beaam ik. Ik zeg dat ik dat ook gehoord heb en dat ik daarom even ging kijken. Hij zegt iets vaags over dat hij zo naar huis gaat. Ik weet zeker dat hij het is. Toch lijkt hij me tamelijk normaal. Een ongevaarlijke weardo.
Reacties