Schoonmaakster
Sinds de start van het nieuwe jaar is er een nieuwe schoonmaakster op onze gang op de zeventiende verdieping van het H-gebouw. De vorige was een stevige Marokkaanse met een sluier van wie de erotische aantrekkingskracht zo gering was dat je je afvroeg waarvoor ze een sluier nodig had. Deze nieuwe is een prachtige oude dame van Latijns-Amerikaanse of Spaanse afkomst. Ik schat haar rond de 55 maar ze heeft de uitstraling van een grande dame, een aan lager wal geraakte Venezulaanse prinses die nu bij ons als straf voor een zondig leven de gangen moet stofzuigen. Gescheiden van de minnaar die haar ten val bracht leeft ze nu alleen in een kleine kamer in een flat in de Alexanderpolder. Ze spreekt geen woord, zwijgend doet ze haar werk. Ik ga met respect voor haar opzij als ze het stukje voor het kopieerapparaat moet zuigen waar ik sta te kopieëren. Ze is klein en tenger, heeft half grijs, half zwart haar en prachtige amandelvormige ogen. Ik durf haar niet te vragen of het waar is wat ik over haar fantaseer. Haar niet aan te spreken en ons zwijgen te doorbreken.
Reacties