Vakantie # 06

Rotterdam

Het laatste gedeelte van de tocht gaat moeizaam. Niet door de tegenwind maar Oudste Dochter heeft nu helemaal geen zin meer en doet alles op haar elf-en-dertigst. Uiteindelijk vertrekken we rond half elf maar beide jongedames willen zo snel mogelijk naar Arnhem en op de trein naar huis.

Een confrontatie met mij leidt tot grote krokodillentranen op Oudste Dochter's wangen. Voor óns is ze meegegaan en wij doen de hele tijd lelijk tegen haar. Haar reactie ontroert me. Op het veer tussen Driel en Oosterbeek leg ik een arm om haar schouder en maak het goed met haar. Dan fietsen we in rap tempo door naar Arnhem. Toch blijft de sfeer de hele dag landerig en enigszins geïrriteerd. Het Museum voor Moderne Kunst dat we gemakkelijk weten te vinden, blijkt gesloten. Dan maar naar Park Sonsbeek. Daar vinden we met iets meer moeite een terras bij de watermolen. Het is erg warm en de gemoederen blijven ook verhit. Bij het minste of geringste katten we elkaar af. Het lijkt tijd om naar huis te gaan.

De meiden halen boodschappen in de supermarkt, terwijl wij op het plein voor de Eusebiuskerk een gesprek afluisteren tussen een alcoholiste en haar begeleidster. "Als je zo doorgaat neem ik je niet meer mee naar Arnhem!" "Ik ben hier niet gekomen om te discussiëren met jou!"
Dan zoeken we een plaatsje aan de Rijnkade en verorberen we onze lunch. Ik probeer nog een lift te regelen bij een groot cruiseschip waar voorop de letters ROTTERDAM staan. Maar de boot gaat de verkeerde kant op, naar Duitsland. Dus gaan we maar met de trein terug.

Het station is opnieuw snel gevonden, maar omdat de trein op het laatste moment van spoor wisselt en wij niet zo snel van perron kunnen wisselen met fietsen en liften, missen we twee treinen en vertrekken een half uur later. In de trein komt iedereen tot rust.