Kuifje in Oostende

Het klinkt als een modern schilderij van James Ensor. Kuifje in Oostende. Ik zit in de bus naar Oostende op weg naar Kuifje. In de Kursaal vindt de tryout plaats van de musicalversie van Kuifje en de Zonnetempel. Daarin speel ik binnenkort in het Nieuwe Luxor in Rotterdam de figurantenrol van professor Stokroos. Nu zal ik eindelijk ontdekken wat ik moet en ga doen.

Als ik aankom bij de artiesteningang van het theater in Rotterdam worden we niet bepaald hartelijk ontvangen. De vrouwelijk portier is dezelfde als die ons ontving bij de auditie. Net als toen weet ze van niets. Ze vertelt dat ze plotseling moest invallen. Niemand van de circa dertig aanwezigen die van heinde en verre zijn gekomen mag naar de wc vlak voor de drie uur durende busreis. Ook had ik gehoopt en verwacht dat er iets te eten zou zijn, bij het theater of in de bus, Belgen staan tenslotte bekend als mensen die van lekker eten houden, maar ook dat is niet het geval.

Het landschap in West-Vlaanderen is vlak en de luchten zijn laag en grijs als basalt als in het lied Noordzee van Jacques Brel. We naderen Oostende. Onderweg klagen de professoren over de slechte arbeidsomstandigheden voor de figuranten. Het schijnt dat we om zes uur al aanwezig moeten zijn, geen eten krijgen, tenzij tegen betaling en er wordt geklaagd over het parkeergeld dat ook niet vergoed wordt en tamelijk veel schijnt te zijn. Het is bar en boos. We worden uitgebuit. Ik wacht af. Voorlopig voorspelt de organisatie zoals we die tot nu toe hebben meegemaakt, niet veel goeds.

Ik hou na afloop van de voorstelling nog steeds niet van musicals (vooral niet van de manier van zingen), maar ik moet toegeven dat deze goed is gemaakt. Ook vind ik het verhaal niet slecht gedramatiseerd met een grotere rol voor Bianca Castafiore (een geweldige Miranda van Kralingen die speelt als een fantastisch zingende Annette Malherbe) dan in het boek. Jansen en Janssen zijn een komisch vaudevilleduo als Mini & Maxi of Laurel & Hardy. Halverwege de tweede helft raak ik enigszins beeldenmoe van de gigantische hoeveelheid decorwisselingen maar het is een spectaculaire voorstelling.

Als ik op de terugweg naar Rotterdam in mijn dikke boek zit te lezen realiseer ik me dat ik tijdens de voorstellingen achter de coulissen heel wat kan lezen en wellicht ook werken als ik onze laptop meeneem. In de bus wordt door de kinderen gezongen voor de microfoon. Het begint een echte schoolreis te lijken. Een van de kinderen ontpopt zich als een echte radiopresentator/mc die iedereen op soepele wijze aan- en afkondigt. De aanwezige kinderen zijn allemaal zangers en zangeressen die afwisselend twee kinderrollen (een jongen en een meisje) in Kuifje vertolken en zingen prachtig.

(Wordt vervolgd)