Caissière

Ik sta bij de kassa af te rekenen en aan een kassa verderop neemt een caissière plaats. Vrolijk lachend gaat ze achter haar kassa zitten. Ik heb vaag het gevoel dat ik haar ken maar het wil me in eerste instantie niet te binnen schieten waarvan. Het is een knap en zeker niet onopvallend meisje. Dan flitst het plotseling door me heen. Het is het buurmeisje van een aantal huizen verderop. Ik heb haar niet herkend omdat ik haar nog niet eerder heb zien lachen. Ze gaat door het leven met een verbeten en ontevreden trek om de mond en daardoor valt niet op hoe knap ze eigenlijk is. Iemand die vindt dat de hele wereld tegen haar is. Daar is nu niets van te merken. Ik reken af bij mijn eigen caissière en fiets naar huis.
De volgende dag zie ik haar weer bij het stoplicht. De normale uitdrukking is alweer op haar gezicht teruggekeerd en ze steekt met haar rode brommertje het kruispunt over. Ze verdwijnt over het fietspad, net als haar schoonheid is ze ineens verdwenen.