Nicole Krauss: The history of love

The history of love is de titel van het fictieve boek waarover dit werkelijk bestaande boek van Nicole Krauss over gaat. Het weeft een aantal verhalen samen. Over de schrijver van The history of love, Zvi Litvinoff, over Alma Singer, die door haar overleden vader is vernoemd naar de hoofdpersoon uit het boek, over Leopold Gursky, een Poolse Jood, gevlucht uit Slonim, een klein Joods dorpje op de grens van Polen en Rusland. Er zijn vele boeken over fictieve boeken, Het nieuwe leven van Orhan Pamuk, De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón, maar dit boek is een van de betere. Nicole Krauss speelt een intelligent en gevoelig spel met fictie en werkelijkheid over liefde en verlies van dierbaren. Het boek lijkt in zekere zin op het boek van haar echtgenoot Jonathan Safran Foer, Alles is verlicht, maar is tegelijkertijd totaal anders. Ook hij weeft drie verhalen dooreen, het verhaal van de gids naar het dorp waar de schrijer vandaan komt, het verhaal van de tocht en de geschiedenis van het dorp zelf. In beide boeken gaat het over een klein Joods dorp dat geheel wordt uitgeroeid door de Nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De drie verhalen zijn alledrie even ontroerend. De oude schlemiel Leopold Gursky op zoek naar zijn zoon, naar zijn boek, naar zijn geliefde, naar de dood, alles heeft hij verloren in de bijna tachtig jaar dat hij heeft geleefd; Alma op zoek naar een geliefde voor haar moeder die ze hoopt te vinden in de man die haar moeder heeft gevraagd The history of love te vertalen, op zoek naar de hoofdpersoon naar wie ze is vernoemd, op zoek naar de schrijver van The history of love; en Zvi Litvinoff die alles doet opdat zijn vrouw Rosa maar van hem houdt.

Het is moeilijk zonder te veel te verklappen veel over de inhoud van het boek te vertellen. Maar de zinnen zijn prachtig en daarvan zijn er te veel om te citeren, de constructie is indrukwekkend. Daarom een korte passage waarbij mij de tranen in de ogen stonden. Het boek heeft de kwaliteit ontroerend te zijn zonder sentimenteel te worden.

Vijftienjarige Alma praat met haar moeder Charlotte Singer:

"Mom?" I said. She turned. "Can I talk to you about something?"

"Of course, darling. Come here."

I took a few steps into the room. There was so much I wanted to say.

"I need you to be-" I said, and then I started to cry.

"Be what?" she said, opening her arms.

"Not sad," I said.

(pag. 202)