Alleen

Ik ben weer beter. Ik maak het vertrouwde rondje door de natuur buiten, maar omdat mijn vrouw nog steeds of alweer (ik weet het niet precies) ziek is, loop ik alleen. Dat voelt wat sukkelig. Alsof ik een loser ben door in mijn eentje te lopen. Iedereen is met familie, gezin, partner of met hond. Ik loop alleen. Gelukkig heb ik gezelschap van mijn mp3-speler in mijn mobiele telefoon (voor wie het nog niet wist: Nokia 6131) en Patty Smith vertelt me de muziekgeschiedenis van Bob Dylan. Ik maak wat foto's, onder andere van deze boom met een gezicht. Twee ogen een neus en helemaal onderaan ook nog een mond. Een droevige gestalte in een herfstige omgeving, de rug naar het water. Zo wordt zelfs een portret van de natuur ongewild een zelfportret.