IJsland

De man die voor me op de roltrap staat en me de doorgang belemmert heeft sneeuwwit poeder op de schouders van zijn zwarte chintz-jack. Roos. Ik ben te laat aangekomen in Utrecht. De vorige keer dat ik voor Studium Generale naar Utrecht ging had ik vertraging op de terugweg en moest ik via Den Haag reizen om Rotterdam te bereiken. Nu heb ik op de heenweg al vertraging. Wisselstoring tussen Woerden en Utrecht. Ik neem op Rotterdam-Alexander de stoptrein naar Utrecht, blij dat er zo snel een trein is, maar de trein kiest onderweg Woerden las eindpunt. In de kou moet ik afwachten wanneer de volgende trein komt om me naar Utrecht te brengen. Op het perron wordt omgeroepen dat de wisselstoring is opgelost maar dat we nog steeds rekening moeten houden met vertraging. Het is koud. Een ijzige wind blaast in mijn nek terwijl ik in mijn tijdschrift lees over Björk. Die volgens schrijver Atte Jongstra over oneindig lavalandschap en besneeuwde tafelbergen in de verte zingt. Ik voel met hem mee.
De volgende trein laat gelukkig niet al te lang op zich wachten en ik kom pas weer tot een soort van stilstand op de roltrap naar beneden waar de man met de sneeuw op zijn schouders, spreekt in een onbegrijpelijke taal. Eerst denk ik Turks, dan Tilburgs, vervolgens: IJslands?